รีวิวซีรีส์ Mouse | สืบหาฆาตกรโรคจิตฆ่าต่อเนื่อง ลุ้นสุดคาดเดา

ความสนุกของการรับชมซีรีส์เกาหลีนั้นแตกต่างกันไปตามแต่ว่าเรากำลังดูเรื่องอะไรและเราคาดหวังจะได้อะไรจากซีรีส์เรื่องนั้น บางเรื่องอาจช้าเนิบแต่เอิบอุ่นด้วยไอรัก บางเรื่องก็อาจเดินเรื่องสลับกันไประหว่างความหวานเลี่ยนและความลึกลับซับซ้อน บางเรื่องก็เดินเรื่องอย่างลื่นไหลพาสนุกลุ้นไปตลอดทาง อย่างเรื่องนี้ ‘Mouse (마우스)’ ผลงานในช่วงต้นปี 2021 จากผู้กำกับ ‘Come and Hug Me’ อย่าง Choi Joon Bae/ชเวจุนเบ

ดูเหมือนว่านายแพทจะเขียนถึงซีรีส์เรื่องนี้ช้าไปสักนิด แต่เอาน่า ซีรีส์เกาหลีเป็นเรื่องที่จะเปิดดูวันไหนก็ได้ เขียนถึงเมื่อไหร่ก็ได้ ถ้ามันสนุก มันก็จะมีคนตามมาดูทีหลังได้อยู่เรื่อยๆ อยู่ดี อย่างเช่นซีรีส์เรื่องนี้ที่ ณ เวลาที่เขียนบทความนี้ มันก็ยังคงออกอากาศอยู่ แม้จะเพิ่งมาดูก็ยังไม่นับว่าสายเกินไป แถมเรื่องราวก็ค่อนข้างซับซ้อนชนิดที่ว่า ถ้าดูข้ามสัปดาห์ตามที่ซีรีส์มีออกอากาศก็มีลืมรายละเอียดบางจุดกันไปได้

ถ้ามีเวลาลองดูซ้ำหลายๆ รอบ ก็น่าจะดีนะเนี่ย

เรื่องย่อซีรีส์ Mouse

มันเป็นเรื่องราวที่เกิดขึ้นในเกาหลีใต้ แดเนียล อี ศาสตราจารย์ผู้มีชื่อเสียงระดับรางวัลโนเบลเดินทางจากอังกฤษมาเพื่อให้คำปรึกษาเรื่องการกำจัดเด็กที่มีรหัสพันธุกรรมที่เลวร้าย มุ่งหมายจะจำกัดอาชญากรประเภทไซโคพาธให้ไม่มีได้เติบโตขึ้นมาก่อกรรม แต่อนิจจา กฎหมายนี้ได้ถูกตีตกไปเสียก่อน ก่อนที่ประเทศนี้ต้องผจญกับเหตุกรรมต่อเนื่องไม่รู้หยุดหย่อน

จองบารึม (Lee Seung Gi/อีซึงกิ จากซีรีส์เรื่อง ‘Vagabond’, ‘A Korean Odyssey‘ และ ‘The Producers’) เจ้าหน้าที่จองคนใจดีมีน้ำใจ เขาเป็นตำรวจมือใหม่ที่ดูแลสารทุกข์สุขดิบของคนในชุมชนอยู่เสมอ ทั้งเคยไปทำกิจกรรมสร้างความบันเทิงในคุก คอยช่วยดูคุณยายของ โอบงอี (Park Ju Hyun/พัคจูฮยอน จากซีรีส์เรื่อง ‘Zombie Detective’,​ ‘A Piece of Your Mind’ และ ‘Extracurricular’) ที่แอบชอบเขาอยู่ แถมคุณยายก็มอบให้เขาเป็นหลานเขยตั้งแต่ยังไม่แต่งงานกัน

ส่วนโอบงอีน่ะเหรอ เธอก็เป็นหลานสาวที่ดื้อรั้นหน่อย แม้ในใจจะรักยายมากมายก็ตาม เธอมีปมอยู่อย่างหนึ่ง คือไม่สามารถเดินข้ามสะพานได้ด้วยตัวคนเดียว ซึ่งก็น่าจะเกิดจากเหตุร้ายบางอย่างในอดีต

และผู้หมวดจองก็ได้บังเอิญไปรู้จักกับ โกมูจี (Lee Hee Jun/อีฮีจุน จากซีรีส์เรื่อง ‘Chimera’, ‘The Legend of the Blue Sea’ และ ‘My Husband Got a Family’) หรือสายสืบโก คนที่เป็นตำรวจประจำอยู่ที่อีกสถานีหนึ่ง คนผู้นี้เป็นตำรวจที่มีนิสัยห้าวหาญหากแต่หยาบกระด้าง มีความเก่งกาจในด้านงานสืบ เชี่ยวชาญในการวิเคราะห์เหตุการณ์จากหลักฐาน แต่ดูเหมือนเหตุการณ์ในอดีตจะทำให้เขากลายเป็นตำรวจขี้เมา ขี้โวย และโคตรซกมก

แต่แท้จริงแล้ว สายสืบโกมีอดีตที่เกี่ยวข้องกับฆาตกรต่อเนื่องเมื่อ 25 ปีก่อนอย่างลึกซึ้ง

และดูเหมือนเหตุฆาตกรต่อเนื่องจะกลับมาเกิดขึ้นอีกครั้ง ครั้งนี้ นอกเหนือจาก สายสืบโกและผู้หมวดจองแล้ว ก็ยังมี ชเวฮงจู (Kyung Soo Jin/คยองซูจิน จากซีรีส์เรื่อง ‘Weightlifting Fairy Kim Bok-Joo’ และ ‘Joseon Survival’) หรือพีดีชเว โปรดิวเซอร์รายการ ‘เชอร์ล็อก ฮงจู’ สกูปข่าวอาชญากรรมทางทีวีที่มักจะเข้ามาเลียบเคียงหาข่าวกับตำรวจหนุ่มอยู่บ่อยๆ

รีวิวซีรีส์ ‘Mouse’

เขียนเรื่องย่อก็ตัดโน่นตัดนี่ไป เพราะความจริงแล้วเรื่องราวช่วงต้นของซีรีส์เรื่องนี้นี่ มาอย่างซับซ้อน ตัวละครต่างๆ เกี่ยวข้องกันอย่างยุ่บยั่บ แถมเล่าเยอะไปอาจกลายเป็นต้องมาเขียนซ้ำในส่วนนี้ เอาเป็นว่า ถ้ามองว่า เรื่องย่อข้างบนยังไม่ชวนสนใจเรื่องนี้มากพอ ก็มาอ่านต่อตรงนี้ก็แล้วกันนะ

เรื่องราวที่ซับซ้อนย้อนไปถึงเหตุฆาตกรรมต่อเนื่องของผู้มีอาการไซโคพาธ…ครั้งก่อน

ถ้าจะให้เล่านี่ต้องเรียกว่าโคตรยาก แต่เอาเป็นว่า เมื่อราว 25 ปีก่อนนั้น เคยเกิดคดีสะเทือนขวัญขึ้น เมื่อมีฆาตกรรายหนึ่งที่ฆ่าคนไปกว่า 20 ราย เขาตัดหัวทุกคนจนได้รับฉายา นักล่าหัว จนวันหนึ่ง เขาก็เกิดไปฆ่าเกือบยกครัว เหลือรอดเพียงน้องชายคนเล็ก ส่วนพี่ชายก็ถูกทำร้ายสาหัส ก่อนจะถูกจับเข้าคุก

และหนึ่งในคนที่รอดมา ก็คือสายสืบโกนี่นั่นแหละ การเป็นตำรวจสายสืบจึงมีจุดมุ่งหมายบางอย่างแฝงอยู่

ทีนี้ มันก็เรื่องของงานวิจัยที่ต้องการตัดตอนปลิดชีพเด็กไม่ให้เติบโตมากลายเป็นคนชั่ว แดเนียล อี เจ้าของรางวัลโนเบลผู้ที่พบว่า เด็กที่มีพันธุกรรมปีศาจจะเติบโตขึ้นมาเป็นฆาตกรไซโคพาธ พวกนี้จะไม่มีความรัก มีแต่ความต้องการแพร่พันธุ์ แถมลูกของเขาก็จะเกิดมามีพันธุกรรมปีศาจนี่ด้วย แต่กฎหมายข้อนี้ไม่ได้ถูกนำมาใช้จริง สุดท้าย พวกไซโคพาธก็ออกมาอาละวาดฆ่าคนอย่างที่เกิดขึ้นในเรื่อง

ซีรีส์แนวอาชญากรรมและการสืบสวนที่เดินเรื่องสนุก

ก่อนดูนี่ไม่ได้เตรียมใจมาสักเท่าไหร่ แต่ได้ยินคนพูดถึงและแนะนำมันหลายเสียง เลยเริ่มจะสนใจแล้วมาลองเปิดดู และได้พบว่า เม้าส์ เป็นซีรีส์แนวสืบสวนคดีอาชญากรรม แถมตัวร้ายยังเป็นพวกไซโคพาธที่ก่อคดีสะเทือนขวัญ ฆ่าคนตายอย่างต่อเนื่อง แถมยังมีความชาญฉลาด ชอบปั่นหัวตำรวจ แน่นอนว่า ต้องปั่นหัวคนดูด้วยเพราะระหว่างดู เราก็ต้องคาดเดาเรื่องราวไปด้วย ซึ่งก็พบว่า หลายครั้งเราต้องอึ้งด้วยเพราะไม่คาดคิดมันจะไปแบบนี้

ซีรีส์ใช้วิธีเล่าไม่หมด หลายครั้งที่เปิดมาด้วยภาพหรือบทสนทนาที่ทำให้สงสัย ก่อนจะตามมาด้วยคำตอบ ทำให้นายแพทต้องคิ้วขมวดในทีแรก พอต่อมา เขาเฉลยเราก็จะถึงบางอ้อทันที

นอกจากตัวละครมากมายที่เม้าส์ถาโถมเข้าใส่ จนบางที คนดูตามไม่ทัน จดจำไม่หมด ก็อาจมีปัญหาต้องวนกลับไปดูใหม่อีกรอบ ซีรีส์เรื่องนี้ ก็รวบรวมเอาไว้ทุกสาขาอาชีพที่จะเกิดขึ้นในซีรีส์เรื่องอื่นๆ ทั้งตำรวจ (อันนี้ก็แน่อยู่แล้ว) พีดีรายการโทรทัศน์ หมอผ่าตัด นิติเวชที่ผ่าและพิสูจน์หลักฐาน บางหนก็อาจจะเอาคนบางอาชีพไปอยู่ติดตัวอาชญากรซะงั้น บางทีก็ชอบเอาตำรวจที่บุคลิกไม่น่าเป็นตำรวจไปเป็นตำรวจ อะไรแบบนี้

เป็นซีรีส์สืบสวนที่คนดูพร้อมโดนแกงได้ทุกเมื่อ

แม้การคาดเดาจะดูยากเย็น แต่การคาดเดาเรื่องราวก็เป็นส่วนหนึ่งของความสนุกในการรับชมซีรีส์แนวๆ นี้ สำหรับคนที่จริตไม่ตรง อาจรู้สึกว่าเรื่องราวดูเครียดเกินไป แต่สำหรับคนที่ชอบเรื่องราวแนวลึกลับ พาคนดูสืบเสาะและเซอร์ไพรซ์ไปได้เรื่อยๆ เรื่องนี้น่าจะเหมาะกับจริตแบบเขาแล้วล่ะ

‘เม้าส์’ ไม่ได้มีฆาตกรอยู่เพียงคนเดียว เรื่องราวมันเริ่มต้นที่ฆาตกรรมต่อเนื่องที่เกิดขึ้นเมื่อยี่สิบกว่าปีก่อน จากนั้นจึงหันมาเล่าเหตุฆาตกรรมต่อเนื่องที่เกิดขึ้นอีกหน โดยมีบุคคลต้องสงสัยเป็นลูกชายของฆาตกรคนแรก ความชาญฉลาดของอาชญากรที่ต้องมาปะทะกับสายสืบผู้ที่เคยเป็นเหยื่อของอีกคนมาก่อน สายสืบขี้เมาที่สืบเก่งพอตัว ไม่พอ ยังมีฆาตกรคนอื่นๆ ร่วมอยู่ด้วยนะ

ระหว่างเส้นทางสืบสาวราวเรื่อง ผู้ชมจะได้พบว่า เขาจัดหนักเล่าให้สนุกลุ้นกันทุกวินาที ไอ้เรื่องที่ว่าอึ้งแล้ว ยังมีมาให้อึ้งต่อ คนดูพร้อมจะถูกแกงได้ทุกเมื่อ เรียกได้ว่า คนเขียนบทเรื่องนี้ท่าจะมันมือพอสมควรทีเดียว นอกจากจะเจอว่าตัวละครทุกตัวที่ต่างสำคัญต่อเรื่องราวแล้ว ก็ยังต้องเจอการดำเนินเรื่องที่ไม่ปรานีปราศรัย การชิงดีชิงเด่นของสื่อต่างค่าย การชิงไหวชิงพริบของตัวดีและตัวร้าย ต่างฝ่ายต่างทันซึ่งกัน ปิดท้ายตอนด้วยช็อตชวนอึ้งประเภทที่ว่า ‘เอากันงี้เลยเหรอ?’

จนคุณต้องอยากดูตอนต่อในทันที!

ว่าด้วยความโดดเด่นของซีรีส์เกาหลีเรื่องนี้

มันเป็นซีรีส์ที่ไม่อาจจะบอกเล่าให้ลงลึกได้มากมายนัก ที่เขียนถึงไป นายแพทก็เล่าได้แค่ตอนต้นของเรื่องเท่านั้น โดยรวมๆ แล้วก็พอจะสรุปรวมในความโดดเด่นของ ‘เกมล่าฆาตกรคลั่ง’ ไว้ได้ประมาณๆ นี้แหละครับ

• ตัวละครเยอะ หลายตัวมีปมมาแตะอดีต ทำให้รายละเอียดยุ่บยั่บ ซึ่งถ้าจะให้ดี ต้องเก็บรายละเอียดด้วยการดูรอบสองรอบสาม แถมยังเก็บเอาไปสนทนาถกเถียงกับคนที่ดูเรื่องเดียวกันได้สนุกปาก เพราะต่างคนต่างก็อาจจะจดจำในสิ่งที่เรามองข้ามไปได้นั่นเอง
• มีความเกี่ยวเนื่องกับศาสนาและพระเจ้า เมื่อตัวร้ายเลือกเล่นบทเป็นพระเจ้าเสียเอง ทั้งยังท้าทายพระเจ้าด้วยการกระทำและการตั้งคำถาม ชนิดที่ถ้าคนเคร่งศาสนามาดู อาจจะมีหัวร้อน
• หนูมันร้าย! ซีรีส์เรื่องนี้จะเริ่มต้นด้วยหนู และจะมีหนูมาเป็นส่วนประกอบไปตลอดทาง หนูอาจจะเป็นสัตว์ที่ดูไร้ทางสู้ แต่กลับกลายเป็นว่า หนูในเรื่องนี้โคตรดุ เพราะฉะนั้น จะประมาทหนูนี่ไม่ใช่เรื่องที่สมควรเลย

• สร้างประเด็น ตั้งคำถาม เรื่องฆาตกรได้น่าสนใจ เรื่องเลวร้ายอย่างการฆ่าน่าจะเป็นเรื่องสำคัญเรื่องหนึ่งของคนในสังคม ทางใดกันที่จะกำจัดหรือป้องกันไม่ให้เกิดเหตุขึ้น ทางหนึ่งที่ถูกหยิบยกมาพูดกันบ่อยก็คือ กำจัดเด็กที่พันธุกรรมร้ายก่อนที่เขาจะเกิดและเติบโตมาเป็นฆาตกร เป็นการตัดไฟแต่ต้นลม แต่ก็ต้องมีคำถามเรื่องคุณธรรมที่ตามมาเช่นกัน
• เดินเรื่องสนุก คาดเดาไม่ถูก การดูซีรีส์เรื่องนี้ไม่อาจจะพลาดไปสักวินาทีได้เลย บางตัวละครก็เกี่ยวเนื่องกับเหตุในอดีต แถมตัวร้ายก็ไม่ได้มีตัวเดียว ในวันที่เปิดโปงพฤติกรรมตัวร้ายก็เล่นใหญ่เล่นโต นึกว่าเหตุจะจบก็พบว่ามีเซอร์ไพรซ์ชิ้นใหญ่ คนดูเหมือนถูกโจมตีก็คิดไม่ทันว่าเรื่องมันจะไปทางไหนต่อ
• ชอบแทรกช็อตให้คนดูไขว้เขว ระหว่างทางของการเล่าเรื่อง คนตัดต่อก็ชอบแทรกช็อตสั้นๆ เข้ามา ทำให้เรารู้สึก ‘เอ๊ะ’ ข้างใน นึกว่าจะเรื่องราวจะเดินไปทางนั้น ไปๆ มาๆ เรื่องกลับเดินมาอีกทางหนึ่ง ดูซีรีส์เรื่องนี้ คนดูพร้อมถูกแกงได้ทุกเมื่อจริงๆ

เขียนมายืดยาว เผื่อว่าจะมีใครสนใจในซีรีส์ 20 ตอนที่เล่าได้สนุก มีอะไรให้ชวนติดตาม ชอบแกง แถมยังเข้มข้นไม่อาจพลาดได้แม้สักวินาที เรื่องนี้บ้าง ก็เท่านั้นเอง

รายละเอียดเกี่ยวกับซีรีส์