อาจจะไม่ได้บ่อยครั้งนักที่ผมจะได้เป็นคนหนึ่งที่ได้ไปยืนอยู่ ได้เป็นคนดูในโซนยืนของคอนเสิร์ต ด้วยช่วงหลังด้วยปัจจัยบางอย่างไม่ได้เอื้อให้ได้เข้าไปยืนอยู่ตรงนั้นบ่อยๆ แต่ใจที่อยากทำให้วันนี้ได้ไปอยู่ตรงนั้นจนได้
จะเขียนวกไปวนมาทำไมเนี่ย เข้าเรื่องกันดีกว่าครับ
วันอาทิตย์ที่ผ่าน ผมมีโอกาสได้เข้าไปเป็นส่วนหนึ่งของ ‘LEO Presents Polycat I Want You Concert’ คอนเสิร์ตใหญ่และเดี่ยวครั้งแรกของวง Polycat จากค่ายห้องเล็กมาครับ เป็นวงเล็กที่เติบโตมีแฟนเพลงมากมายจนสามารถจัดคอนเสิร์ตสองรอบใน Thunder Dome เมืองทองธานีได้โดยที่บัตรเต็มทั้งสองรอบ
ตรงกลางเป็นพื้นที่ยืนทั้งสิ้น แบ่งเป็นโซน A และ B ส่วนด้านข้างเป็นที่นั่งแบบอัฒจรรย์ และผมก็เลือกที่ยืนอยู่ตรงหลังๆ ของโซนยืน
โพลีแคท ไอวอนต์ยู — อาวรณ์ยู
เปิดด้วยวง Postbox หยิบทั้งเพลงของตัวเองและเพลงของห้องเล็กมาคัฟเวอร์ เรียกน้ำย่อยระหว่างรอได้ดี กว่าวงเจ้าของคอนเสิร์ตขึ้นก็ไปป่าทุ่มนึงแล้ว
การจัดเวทีนั้นมิได้ยื่นไปหาผู้ชม หากชอบในการจัดให้เป็นแท่งสามอันที่เป็นจอ LCD แล้วกราฟิกบนแท่งนั้นก็สดสวยและแปรเปลี่ยนไปตามเนื้อเพลงของแต่ละเพลง ไฟสาดส่องมาจัดเต็มทีเดียว
ราวกับจะส่งความสนุกไปให้ถึงคนที่อยู่ไกลสุดจากเวทีให้ได้กระนั้น
Polycat หยิบมาหมดทั้งเพลงในชุดแรกและชุดสอง แถมยังทิ้งบางเพลงเอาไว้สำหรับช่วงอังกอร์อีกด้วย แน่นอนว่า แฟนที่ติดตามมาตั้งแต่ชุดแรกคงร้องตามกันได้ทุกเพลง ขณะที่บางกลุ่มน่าจะติดตามเพราะหลายเพลงที่ดังในช่วงหลัง จึงอาจไม่แปลกนักที่บางเพลงมีคนร้องตามกันน้อยมาก ขณะที่บางเพลงก็ร้องตามกันจนกระหึ่มไปทั้งฮอลล์
ในช่วงแรกของคอนเสิร์ตนั้น วงแทบจะเล่นเพลงต่อกันยาวเป็นพรืด ไม่เว้นวรรคพูดอันใดเท่าไหร่เลย มาช่วงหลังจึง หันมาพูดกัน ทั้งยังมีการเล่นมุกผลัดกันเผาคนละที ก่อนจะมีช่วงเวลาให้สมาชิกวงได้แสดงออกในสิ่งที่คนคาดไม่ถึงหรือไม่ค่อยได้เห็นกัน ไม่ว่าจะเป็นการที่เพียวมือเบส ออกมาโซโลแซกโซโฟน
หรือการที่โต้งมือซินธ์มาร้องเพลง “ขอคืน” ด้วยสุ้มเสียงที่คล้ายคลึง ทั้งทรงผมก็ให้กับวัยรุ่นนักร้องยุคนั้นมากๆ
แต่เป็นเพลงที่วัยรุ่นสมัยนี้น้อยนักที่จะรู้จักและร้องตาม
อีกทั้งวงยังให้พื้นที่กับสมาชิกดั้งเดิมอย่าง ภูเขา และ ดอย ได้กลับมาวาดลวดลายบนเวทีร่วมกับวงโพลีแคทอีกครั้ง นับเป็นเรื่องที่ดีต่อใจของคนที่ตามมาแต่ต้น และถือเป็นเรื่องเซอร์ไพรส์ของคนที่เพิ่งมาตาม
แขกรับเชิญ: ปราโมทย์ วิเลปะนะ
อีกทั้งแขกรับเชิญยังดูจะเข้ากันได้กับภาพลักษณ์ความแปดศูนย์ของโพลีแคทยิ่ง ปราโมทย์ วิเลปะนะ ที่ขึ้นมาร่วมร้อง ‘คืนที่ดาวเต็มฟ้า’ กับวง เลือกมาถูกคน เพราะด้วยน้ำเสียงที่ใกล้เคียงกัน ร้องร่วมกันนี่แทบจะกลายเป็นคนเดียวร้องกันเลย
คอนเสิร์ตของชาวเฟรนด์โซน
เป็นเรื่องจริงที่หลายเพลงของโพลีแคทที่โด่งดังก็เพราะเนื้อหาของเพื่อนที่แอบรักเพื่อน ทำให้ทั้งคอนเสิร์ตนั้นดูอบอวลไปด้วยบรรยากาศของเฟรนด์โซน ไม่ว่าใครก็ใครในฮอลล์อาจจะเคยแอบรักเพื่อน อาจจะเคยกลายเป็นเพียงเพื่อนพระเอกเพราะเธอดันมาชอบเพื่อนเรา
เพลงสุดท้ายที่จบลง ต่อด้วยเสียงอังกอร์แล้วพวกเขาก็กลับมาแถมให้อีกสามเพลง นี่คือการอังกอร์ครั้งแรกของวงที่เกิดขึ้นสองวันติด
อาจจะดูเหมือนไม่มี อะไรที่แปรผัน อาจจะดูเหมือนทุกวันที่ผ่านมา แต่ความจริงแล้วข้างใน เริ่มจะเกิดปัญหา ให้เธอลองมองที่ตา แล้วจะเข้าใจ…
‘เพื่อน’ – โพลีแคทนำมาคัฟเวอร์
ทุกอย่างจบด้วยความชื่นมื่น ดูจากภาพรวมแล้วทุกคนชื่นชอบกับคอนเสิร์ตครั้งนี้ กลับบ้านพร้อมรอยยิ้มของคนที่ยังอยู่ในเฟรนด์โซน
แม้อาจในเพียงห้วงความคิดคำนึงก็ตาม
-
-
-
-
