บล็อกนี้ไม่ค่อยเขียนถึงเพลงไทยเท่าไหร่ วันนี้ เอาซะหน่อย ซื้อแผ่นมาฟัง เลยเก็บมาเขียนถึงด้วย เผื่อจะมีใครซื้อฟังเหมือนเราหรือตามเราบ้าง เสาร์ที่ผันผ่าน ผมแวะร้านเทป อุดหนุนซีดีมา 2 แผ่น หนึ่งในนั้น คือ Lula อัลบั้ม “Swing Swing” อัลบั้มที่นำเพลงเก่าๆ มาคัฟเวอร์ใหม่ในแบบ ลุลา ลุลา
จะว่าไป ฟังอัลบั้มนี้ก็เพลินดีไม่หยอก แม้จะไม่เน้น Bossa Nova มากเท่าอัลบั้มที่แล้วก็ตาม หลายเพลงเรารู้จักมักคุ้นกันดี นำมาทำเป็นเวอร์ชั่นใหม่ๆ อารมณ์ใหม่ๆ บ้าง บางเพลงฟังแล้วเพราะดี ขณะที่บางเพลงฟังแล้วเฉยๆ แต่โดยรวม ผมชอบอัลบั้ม “Urban Lullby” มากกว่า
ไปๆ มาๆ ไม่อยากจะเขียนวิจารณ์อะไรมากมาย มาเล่าเรื่องราวของ ลุลา กันนิดหน่อยดีกว่า
ลุลา เดิมเธอใช้ชื่อว่า ตุ๊กตา กันยารัตน์ ติยะพรไชย ผมรู้จักกับเธอครั้งแรกด้วยเสียงแหลมๆ เล็กๆ แต่เจือไปด้วยความหวานของเพลง “อยากบอกว่ารัก” ในอัลบั้ม “2 Become 1” เมื่อครั้งเธอออกอัลบั้มร่วมกับนักร้องหญิงอีกคน
และเพลงๆ นี้ ก็ยังยืนยงคงกระพันเชิงความไพเราะมาจนทุกวันนี้
เธอกลับมาอีกครั้งพร้อมกับอัลบั้มรวมศิลปิน “Bossa Blossom” ที่หยิบจับเอาเพลงเก่าในค่ายมาทำใหม่ในสไตล์ Bossa Nova นั่นอาจเป็นจุดเปลี่ยนให้เธอหันมาเอาดีทางเพลงแนวนี้
ผลงานต่อมาจึงเป็นงานในสไตล์ชิลล์ๆ เน้นไปที่ Bossa Nova ผสมปะปนด้วยป็อปแจ๊สเพราะๆ “Urban Lullaby” จึงอุดมไปด้วยเพลงฟังสบายๆ กล่อมคนเมืองให้เคลิ้มไปทั่ว ส่งผลให้อัลบั้มนี้ขายดี ชื่อเสียงของเธอก็โด่งดังขจรขจายอย่างกว้างขวาง มีคนเสิร์ชชื่อเธอผ่าน Google มากเป็นประวัติการณ์ รวมทั้งปกอัลบั้มแบบลายเส้นที่สวยเด่นสะดุดตาไม่เหมือนใคร
เธอได้มีโอกาสร้องเพลงละครกับเขาด้วย กับเพลงดังอย่าง “อยากรู้แต่ไม่อยากถาม” ก่อนที่หลายคนจะเริ่มไถ่ถามถึงอัลบั้มชุดใหม่
ไม่เนิ่นนานเกินไปนัก อัลบั้มชุดใหม่ก็ออกมาให้ได้ฟัง “Swing Swing” อัลบั้มที่รวบรวมเอาเพลงที่หลากหลายที่มา ทั้งเก่ามากเก่าน้อง เพลงไทยเพลงฝรั่ง หยับจับมาทำใหม่ จนได้ 10 เพลงฟังสบายๆ ตั้งแต่ช้าๆ เย็นๆ ไปจนถึงกลางๆ ให้ขยับใจตามได้
หลายคนบอกว่าอัลบั้มนี้ เธอร้องเพลง “ดัด” มากขึ้น ผมว่าก็เหมือนเดิมนะ หรือผมรู้สึกไปคนเดียวนี่?
-
-
-
-
