รีวิวหนัง Where We Belong ที่ตรงนั้น มีฉันหรือเปล่า | ชีวิตยังคงเป็นของเรา?

แล้วกาลเวลาก็ผ่านพ้นมาถึงสัปดาห์ใหม่ ความผันเปลี่ยนของวันเวลาช่างเที่ยงตรง แต่ความผันแปรของสิ่งอื่นกลับไม่แน่นอน บัดนี้ได้เวลาแห่งการพบกับภาพยนตร์เรื่องใหม่จากผู้กำกับที่หลายคนคุ้นเคยและหลายคนก็ไม่คุ้น ‘Where We Belong’ หรือ ‘ที่ตรงนั้น มีฉันหรือเปล่า’ หนังที่นำโดยสองนักแสดงจากวงไอดอล

หนึ่งคือ คนที่มีผลงานการแสดงผ่านตามาบ้างแล้ว แต่อีกหนึ่งคือ ประสบการณ์การแสดงครั้งแรกในชีวิตของเธอ ผู้กำกับหนังเรื่องนี้ไม่ใช่ใคร เขาคือ คงเดช จาตุรันต์รัศมี ผู้ที่เคยกำกับหนังอย่าง ‘สยิว‘, ‘เฉิ่ม’, ‘กอด’, ‘แต่เพียงผู้เดียว’, ‘ตั้งวง’, ‘Snap’ และมีผลงานเขียนบทอีกมากมายหลายเรื่อง

สำหรับคนที่เคยชมผลงานของเขาก็จะคุ้นเคยกับสไตล์งานของคนๆ นี้เป็นอย่างดี

เรื่องย่อหนัง ‘Where We Belong’

ถ้าจะให้เล่าแบบง่ายๆ มันก็คือ เรื่องของเพื่อนสนิทสาวสองคน ชู (เจนนิษฐ์​ โอ่ประเสริฐ)​ และเบล (แพรวา สุธรรมพงษ์) ที่คนหนึ่งยินยอมทำทุกอย่างเพื่อคนหนึ่งได้เสมอ แต่อีกคนกำลังจะจากไป

ซู เป็นลูกเจ้าของร้านก๋วยเตี๋ยวในเมืองจันท์ เธอไม่อยากจะรับสืบทอดกิจการ แต่อยากจะหนีพ้นไปจากชีวิตที่นั่น และสถานที่ที่เธอเลือกไปคือฟินแลนด์ ขณะที่เบล คือเพื่อนที่ยอมตามใจซูทุกอย่าง ในวันที่ซูมาขอให้เธอช่วยจัดกระเป๋า เธอก็เข้ามาช่วยทำเช็กลิสต์ และระหว่างที่ซูกำลังทำทุกวิถีทางเพื่อจะหนีไปจากชีวิตที่นั่น เธอจะต้องสะสางเรื่องราวบางอย่างก่อนจากไป

ซึ่งแน่นอนว่า ในใจของเพื่อนอย่างเบลนั้น ไม่เต็มใจเลยที่จะสูญเสียซูไป

รีวิวหนัง ‘Where We Belong ที่ตรงนั้น มีฉันหรือเปล่า’

เอาจริงๆ ก่อนจะได้พบกับภาพยนตร์เรื่องนี้ในโรง ผมก็คาดคิดเอาไว้ก่อนแล้วว่า หนังน่าจะเล่าอะไรที่มากกว่าแค่ความสัมพันธ์ระหว่างเพื่อนผู้หญิง ด้วยเพราะนัยที่มักซ่อนไว้ในหนังหลายๆ เรื่องของผู้กำกับคนนี้แทบจะเป็นหนึ่งในลายเซ็นของเขา นอกเหนือการดำเนินเรื่องที่เนิบนาบอ้อยอิ่ง และ ‘ที่ตรงนั้น มีฉันหรือเปล่า’ ก็ยังคงเป็นแบบนั้น

เรียบเรื่อยตามสไตล์หนังพี่คงเดช

หลายครั้งที่พบแต่ฉากที่ไร้ดนตรีประกอบ ปล่อยนักแสดงเล่นไป ไม่ตัด ไม่เปลี่ยนมุมกล้อง ภาพจึงเหมือนคนที่พูดคุยกันจริงๆ มันอาจดูน่าเบื่อสำหรับบางที่ไม่คุ้นกับวิธีการแบบนี้ กับหนังคงเดชแบบนี้

เรื่องราวในหนังว่าด้วยความสัมพันธ์ มิตรภาพ ระหว่างเพื่อนที่ไม่ใช่แค่ซูและเบล ยังลามไปถึงเพื่อนคนอื่นๆ อีกด้วย ซึ่งนั่นทำให้เราได้เห็นผลงานการแสดงของสมาชิกคนอื่นๆ ของ BNK48 ไม่ว่าจะเป็น มิลิน ดอกเทียน (น้ำหนึ่ง BNK48), จิดาภา แช่มช้อย (แพนด้า BNK48), พัศชนันท์ เจียจิรโชติ (อร BNK48), จิรดาภา อินทจักร (ปูเป้ BNK48), สุมิตรา ดวงแก้ว (ฝ้าย BNK48) และ อิสราภา ธวัชภักดี (ตาหวาน BNK48) ที่ช่วงมาแต่งเติมสร้างสีสันให้กับเรื่องราว

แรกเริ่มเดิมที ผมก็ยังไม่เข้าใจนักว่าเหตุใด ซูจึงคิดจะหนีออกจากเมืองไทยไปอยู่ในที่ไกลโพ้นแถมเธอยังไม่รู้จักมันดีเช่นนั้น ด้วยหนังเล่าเพียงช่วงเวลาที่เธอไปสัมภาษณ์สอบชิงทุน ช่วงเวลาที่เธอเก็บข้าวของลงกระเป๋าเดินทาง และช่วงเวลาที่เธอต้องกลับไปแก้ไขสิ่งที่มันยังค้างคาหัวใจของเธอ หนังแทรกมุกตลกลงมาเป็นระยะๆ แม้ไม่บ่อยครั้งนัก แต่หลายครั้งก็เล่นมุกหนักเชิงล้อเลียนการเมืองไทยจนต้องขำหึหึ

ทุกอย่างมาเฉลยเอาในช่วงองก์ท้ายของหนัง

หนังเดินทางด้วยความเชื่องช้าตามสไตล์หนังพี่คงเดช เหมือนให้เราเก็บเล็กผสมน้อยกับข้อมูลความเป็นซูและเบล ก่อนจะมาระเบิดเอาในช่วงหลังนี่เอง สองสามฉากที่พาสะอึกเมื่อเข้าสู่โหมดดราม่าและบอกเล่าบางสิ่งที่ทำให้เขาใจภาพรวมของเรื่องทั้งหมด ทั้งพาให้น้ำตาหลั่งรินด้วยสะเทือนใจยิ่งกับสิ่งคนๆ หนึ่งต้องเจอ

เจนนิษฐ์และแพรวา ซูและเบล

เจนนิษฐ์ คือ คนที่แสดงได้ดีมากในหลายๆ ฉาก แม้ช่วงแรกจะดูไม่พบช่วงเวลาที่ได้ใช้ทักษะมากนัก แต่ฉากหลังๆ นี่คงต้องบอกว่าเธอมาดีมากๆ การเล่าเรื่องที่เรียบเรื่อยมาตลอดส่งผลให้จุกเอาช่วงท้าย การเลือกถ่ายและเล่าด้วยภาพในฉากนั้น ถือว่ากระตุกหัวใจเข้าอย่างจัง

ขณะที่มิวสิค ก็ทำได้ไม่เลวในฐานะงานแสดงชิ้นแรกในชีวิต ด้วยบทของเบลเองโดยพื้นฐานก็ไม่ได้มีพื้นที่ให้เล่นบทดราม่าได้มากเท่าซู แต่ก็ยังมีฉากหนึ่งที่ทำเอาน้ำตาซึมได้เช่นกัน

หนังวัยรุ่น ที่แฝงเรื่องราวสังคมและการเมือง

นอกจากการดำเนินเรื่องที่ชวนให้รู้สึกเนิบนาบเกินไปสำหรับคนที่ไม่คุ้นชินกับหนังสไตล์นี้แล้ว บางคนอาจจะพบว่าเรื่องราวในหนังแฝงไว้ด้วยไอเดียความคิดทางสังคมและการเมือง หากมองด้วยสายตาแบบที่หนังเล่าในฉากหน้า มันอาจเป็นหนังวัยรุ่นเรื่องหนึ่งที่กำลังก้าวข้ามผ่านวัย แต่อาจมีบางฉากที่ชวนตะขิดตะขวงว่า…

นี่เขากำลังนำเสนอมุมมองบางอย่างอยู่ใช่มั้ยนะ?

หนังมาแปลกที่เลือกจันทบุรีเป็นสถานที่เกิดเหตุของเรื่อง ช่วงแรกเราก็ไม่เห็นแง่มุมพวกนั้นนัก แต่ไปๆ มาๆ มันก็เริ่มแจ่มชัดขึ้นเรื่อยๆบางที เราก็ไม่รู้และไม่แน่ใจหรอกว่าที่ที่อยู่นี่มันเป็นที่ของเราหรือเปล่า การที่เรามองว่าตนกำลังแปลกแยกจากสังคมที่เราอยู่ มันทำให้เราอยากออกไป อยากหนีไป เผื่อหวังหาที่ใหม่ที่จะเป็นที่ของเราอย่างแท้จริง มันเป็นคำตอบให้กับเราหรือเปล่า

หนังจบแล้วอารมณ์คนดูยังอึนๆ อยู่เลย มันเศร้าซึมดำดิ่งอยู่กับโลกที่เหมือนพังทลาย เป็นหนังที่ยังต้องตกตะกอนกันต่อว่า นี่หนังพูดถึงอะไรอยู่บ้างนะ อะไรที่เราพลาดมองไม่ออกตอนดูไปบ้างนะ อะไรแบบนี้

มันจึงไม่ใช่หนังที่ดูแล้วจะออกมาบอกคนอื่นว่า ชอบนะ หนังดี ไปเสียทุกคน มันขึ้นอยู่กับหลายๆ สิ่ง ทั้งตัวหนังเอง และตัวคนดูคนนั้นด้วย

ป.ล. หนังไม่มีฉากแถม แต่มี End Credit จะดูก็ได้นะ

ชื่อภาพยนตร์: Where We Belong / ที่ตรงนั้น มีฉันหรือเปล่า 
ผู้กำกับภาพยนตร์: คงเดช จาตุรันต์รัศมี
ผู้เขียนบทภาพยนตร์: คงเดช จาตุรันต์รัศมี
นักแสดง:  แพรวา สุธรรมพงษ์ (มิวสิค BNK48), เจนนิษฐ์​ โอ่ประเสริฐ (เจนนิษฐ์ BNK48)
แนว/ประเภท: Drama
เรท: ไทย/ , USA/
ความยาว: 130 นาที
อัตราส่วนภาพ: N/A
สตูดิโอ/ผู้สร้าง/ผู้จัดจำหน่าย: BNK48 Office/BNK48 Films/SOUR
วันที่เข้าฉายในประเทศไทย: 20 มิถุนายน 2562 (เฉพาะเครือ SF)