รีวิวหนัง Tomorrow I Will Date with Yesterday’s You | เรื่องรักบนโลกคู่ขนาน

เฝ้ารอกันมานานเนิ่นนานเหลือเกินสำหรับการจะได้ชม ‘Tomorrow I Will Date with Yesterday’s You’ ภาพยนตร์โรแมนติกที่อิงความเป็นไซไฟ เรื่องราวที่ดัดแปลงสร้างมาจากหนังสือขายดีในญี่ปุ่น ได้ข่าวว่ายอดจำหน่ายสูงถึง 1 ล้านเล่มใน 2 ปีเลยล่ะ และตอนนี้ก็มีแปลเป็นไทยไปเรียบร้อย

กลายมาเป็นหนังที่ได้สร้างกระแสไปทั่วญี่ปุ่น และวันนี้ คงได้เวลาที่จะเข้ามาสร้างความนิยมในบ้านเรากันบ้าง เรื่องราวความรักที่ใช้เงื่อนไขของเวลามาช่วยดำเนินเรื่อง ด้วยการแสดงนำของ โซตะ ฟุคุชิ และ นานะ โคมัตสึ

ที่ทำให้เราให้ซึ้งและเศร้าไปกับความรักของเขาทั้งสองคน

---

เรื่องย่อหนัง ‘Tomorrow I Will Date with Yesterday’s You’

วันนั้น บนรถไฟขบวนหนึ่ง ผม ทาคาโตชิ (โซตะ ฟุคุชิ) นักเรียนศิลปะที่ได้พบกับสาวสวยคนหนึ่ง รู้สึกถูกชะตาแต่ต้องรวบรวมความกล้าเพื่อเดินเข้าไปทัก จนได้รู้จักว่าเธอชื่อ เอมิ (นานะ โคมัตสึ) หลังจากบอกชอบเธอไป ก็ปรากฏว่าเธอตอบรับในทางที่ดี

ไม่นาน เราก็ได้เป็นแฟนกันครับ

แต่รู้อะไรมั้ย ความรักของเรามันไม่ได้มีอะไรง่ายดายเช่นนั้นเลย เมื่อผมได้รู้ในเวลาต่อมาว่า ความรักของเราอยู่บนโลกคู่ขนาน เส้นเวลาของเราเดินไปตรงข้ามกัน นั่นหมายความว่า ผมจะแก่ขึ้นทุกปี แต่เธอจะเด็กลงทุกปีเช่นกัน

และต้องผ่านไปอีก 5 ปีเราถึงจะได้เจอกัน…อีกครั้ง

สิ่งที่เราจะทำได้ก็คือ ใช้เวลา 30 วันนั้นให้มีความหมายมากที่สุด ผมมีความเชื่อว่า คนเราไม่ควรยอมแพ้ให้กับโชคชะตา คนเราควรต่อสู้และลิขิตโชคชะตาความรักของเราเอง เราจะนัดเดตกันตามสถานที่ต่างๆ ได้เห็นทิวทัศน์ที่สวยงาม และได้ความรักของเราเติบโตเบ่งบาน

ก่อนจะถึงเวลาที่เราต้องจากกันไป…อีกครั้ง

---

รีวิวหนัง ‘พรุ่งนี้ผมจะเดตกับเธอคนเมื่อวาน’

ความรักที่แสนฉงน เมื่อพวกเขามาจากโลกที่ขนานกัน เวลาเดินสวนทาง และเวลาของพวกเขาจะบรรจบกันเพียงไม่กี่วันแล้วก็จะผ่านไป พอจะกลับมาเจอกันอีกที ทั้งสองก็คงไม่รู้จักกันอีกแล้ว เป็นความรักที่น่าเศร้า แต่เราจะเศร้ากับพวกเขาได้มากน้อยแค่ไหนกันนะ

หนังโรแมนติกที่เล่นเรื่องเส้นเวลามาดำเนินเรื่องราว

หน้าหนังมันชัดเจนอยู่ทนโท่แล้วว่านี่คือหนังโรแมนติก แต่เป็นหนังรักที่หยิบยืมเอาความเป็นไซไฟเข้ามาสร้างเป็นเรื่องราว คนสองคนที่อยู่ในคนละมิติเวลา และเป็น 2 คนที่ผูกพันกันอย่างสมบูรณ์แบบ ทุกอย่างดำเนินไปเพื่อบรรจบกันในสักวันหนึ่ง

ความเศร้าของมันก็คือ “สิ่งที่ตรงข้าม”​ กันนี่แหละ

ลองคิดดูในมุมของสองคนที่อยู่คนละมิติของเวลาแถมยังเดินสวนทางกัน วันแรกที่เขาได้พบเธอ เขาคงมีความสุขสุดๆ อยากจะเข้าไปทำความรู้จัก เข้าไปทักทาย แต่สำหรับเธอ มันคือวันสุดท้าย จะให้เธอดีใจได้ยังไง เพราะพรุ่งนี้เธอคงจะไม่ได้เห็นหน้าเขาอีกแล้ว ไม่แปลกใจเลยที่เธอมักจะร้องไห้อยู่บ่อยๆ แต่กลับบอกเขาว่า “ไม่เป็นไร”

เรื่องเงื่อนไขของเวลามักถูกนำมาใช้ในหนังรักญี่ปุ่นสมัยนี้ ซึ่งมันก็สร้างได้ทั้งเรื่องโรแมนติกที่ดูแปลกใหม่ ขณะเดียวกัน มันก็สร้างปัญหาสำหรับคนที่เข้าใจยากเรื่องเวลา บางคนที่ไม่เข้าใจก็จะมึนงงในการทำความเข้าใจจนอาจไม่อินจนน้ำตาไหลตาม แต่ผมยอมรับเลย

ตอนไหนที่เอมิร้องไห้ ผมจะน้ำตาไหลตามด้วยเสมอ…

โซตะและนานะ เหมาะสมแล้วที่เลือกเขามาเป็นคู่พระนาง

การที่เราจะรู้สึกรักใครสักคนเมื่อแรกเห็น มันคงต้องเป็นเพราะคนๆ นั้นมีลักษณะที่พร้อมจะโดนตกหลุมรักได้ในทันที และนานะก็มีลักษณะเช่นนั้น ยอมรับในความน่ารัก ทั้งแววตาและรอยยิ้ม

การเลือกเธอมารับบท เอมิ คงเป็นการตัดสินใจที่ถูกต้องแล้ว

ส่วนการเลือกโซตะมาก็คงเช่นกัน ดูด้วยสายตาผู้ชาย เขาดูเป็นผู้ชายที่อบอุ่นใจดี พร้อมจะทำหัวใจสาวๆ ให้ละลายได้ไม่ยาก และเมื่อดูแววตาท่าทางเมื่อสองคนนี้อยู่ด้วยกัน มีเคมีที่เข้ากันมาก ทำให้คนดูอินได้แม้เรื่องราวของสองคนในเรื่องมันจะดูมีพัฒนาการที่ไวเกินมนุษย์มนาก็ตามที

หนังถ่ายทำฉากต่างๆ ในโตเกียวและเกียวโต สำหรับคนเคยไปเที่ยวคงจะอินมากเป็นพิเศษ มีแต่ภาพที่แต่งให้ดูนวลๆ มุมกล้องสวยๆ เข้ากันได้กับการเลือกเล่าเรื่องเดียวกันแต่คนละมุมมองของกล้อง

ส่งผลอย่างมากต่ออารมณ์อ่อนไหวของคนดู

เรื่องรัก เรื่องเศร้า เรื่องของเวลา

แรกๆ เราอาจจะสงสัยว่าทำไมเอมิจึงร้องไห้ง่ายดายกับเรื่องที่น่ายินดีเช่นนั้น แต่หากเข้าใจเรื่องของเวลาที่สวนทางกัน หากคิดตามความคิดของเอมิ เราจะเข้าถึงจิตใจนางเอกได้ในทันที แล้วน้ำตาเราก็จะเอ่อไหลตาม

แต่เชื่อว่าสำหรับบางคนมันไม่ได้เป็นแบบนั้น

พอมีปัญหาเรื่องการเข้าใจเวลาที่ผกผันกัน จะมีปัญหาที่ไม่อาจซึมซับความรู้สึกของตัวละครได้มากพอ สมองมัวแต่ไปทำความเข้าใจเรื่องการเทียบไทม์ไลน์ ทำให้ไม่อินกับเรื่องราว แต่ก็ใช่ว่าเรื่องแบบนี้จะไม่เกิดกับผม

ช่วงกลางเรื่อง หนังจะเปลี่ยนอารมณ์ขึ้นมาประมาณหนึ่งหลังจะปูเรื่องกันมาพอประมาณแล้ว ความหอมหวานที่เจือด้วยกลิ่นความเศร้ากำลังแปรเปลี่ยนไป และช่วงนั้นจะเป็นช่วงที่สร้างความฉงนให้กับผมมากที่สุด เป็นช่วงเวลาที่ต้องใช้สมองทำความเข้าใจเนื้อเรื่องมากขึ้น การซึมซับอารมณ์จึงเริ่มลดลง

น้ำตาเหือดหายไปแล้ว…

มันไม่ได้มีอะไรเซอร์ไพรส์หรอกครับ หนังเดินเรื่องแบบนิ่งๆ ตามสไตล์หนังญี่ปุ่น มันเป็นหนังที่ให้ความรู้สึกฟีลกู้ดเรื่องหนึ่ง ได้ยินเสียงสูดน้ำมูกรายรอบตัวเองในช่วงเวลาที่ยังอึนๆ อยู่กับช่วงกลางก็ทำให้เข้าใจได้ว่าต่อมดราม่าของแต่ละคนนั้นไม่เหมือนกัน เรื่องราวโรแมนติกที่ใช้เงื่อนไขเวลามาเกี่ยวข้อง มันเป็นปัญหาต่อการอินของแต่ละคนจริงๆ

ถ้าจะเอากันตามจริงแล้วเนี่ย การที่เวลาของสองมิติผกผันกันมันดูแปลกๆ อยู่สักหน่อยที่คนสองคนจากคนละมิติจะเดินไปพร้อมกันได้ คุยกันได้ เหมือนกับเวลากลางวันเดินมันเดินไปข้างหน้าเหมือนๆ กัน ทั้งที่ความจริงมันควรจะสวนกันมิใช่รึ แต่ก็พยายามข้ามๆ มันไป

หากหนังก็ไม่ได้ปล่อยให้เราสับสนอยู่กลางทางเช่นนั้น แม้หนังจะใส่ข้อมูลบางอย่างให้เราต้องพยายามหนักขึ้นเพื่อจะเข้าใจ แต่ Miki Takahiro ก็พยายามจะอธิบายจนเราเข้าใจได้ก่อนช่วงท้ายจะมาถึง

น้ำตาเริ่มกลับมาอีกครั้ง ฉากที่เคยผ่านตาไปแล้ว ถูกหยิบนำมาเล่าใหม่ในอีกมุมกล้อง เราเริ่มเห็นด้วยกับตัวละคร ต่อให้เรารู้ว่ามันจะเป็นยังไง แต่ถ้าเราทำวันนี้ให้สวยงาม มันก็ยังจะเป็นสิ่งที่ดีอยู่เสมอ

“เจอกัน..วันพรุ่งนี้นะ”

---

ชื่อภาพยนตร์: Tomorrow I will Date with Yesterday’s You / พรุ่งนี้ผมจะเดตกับเธอคนเมื่อวาน / ぼくは明日, 昨日のきみとデートする (Boku wa ashita, kinou no kimi to date suru)
ผู้กำกับภาพยนตร์: Miki Takahiro
ผู้เขียนบทภาพยนตร์: Takafumi Nanatsuki (based on the novel by), Tomoko Yoshida (screenplay)
นักแสดงนำ: โซตะ ฟุคุชิ/Sota Fukushi, นานะ โคมัตสึ/Nana Komatsu, Masahiro Higashide
ดนตรีประกอบ:
แนว/ประเภท: Drama, Romance
ความยาว: นาที
อัตราส่วนภาพ: 2.35 : 1
เรท: ไทย/ท, USA/
วันเข้าฉายในประเทศไทย: 2 กุมภาพันธ์ 2560
ผู้ผลิต/ผู้จัดจำหน่าย/สตูดิโอ: East Japan Marketing & Communications Inc., GyaO, Hakuhodo DY Music & Pictures