รีวิวหนัง The last 10 Years สุดท้ายและตลอดไป | น้ำตาไหลตลอดทาง

ได้ยินข่าวร่ำลือว่าเป็นหนังญี่ปุ่นที่สร้างรายได้สูงในบ้านตัวเอง ทั้งยังเป็นผลงานเรื่องล่าของนางเอกสาวแสนสวย นานะ โคมัตสึ ที่ร่วมเล่นกับพระเอกสุดฮอตอย่าง เคนทาโร่ ซาคากุจิ งานนี้ ถือว่าไม่ควรพลาดหนังอย่าง ‘The last 10 Years’ ที่มีชื่อไทยว่า ‘สุดท้ายและตลอดไป’ เป็นอย่างยิ่ง เมื่อหนังเข้าฉายในโรง ยังไงก็ต้องไปดูในโรงสิครับ

หลังจากสร้างปรากฏการณ์ภาพยนตร์รักแห่งปีที่สร้างปรากฏการณ์น้ำตาท่วมโรงจนทำรายได้ทะลุ 2.8 พันล้านเยน สร้างสถิติภาพยนตร์คนแสดงทำรายได้สูงสุดในปีนี้ของญี่ปุ่น วันนี้ ก็ถึงเวลาที่จะมาสร้างปรากฏการณ์เช่นนั้นในบ้านเราบ้างแล้ว

หนังเรื่องนี้ เป็นผลงานการกำกับของ Michihito Fujii/มิชิฮิโตะ ฟูจิอิ ผู้กำกับรางวัลออสการ์ญี่ปุ่น ครั้งที่ 43 จากภาพยนตร์เรื่อง ‘The Journalist’ ถ้าใครอยากดูผลงานของเขาในเน็ตฟลิกซ์ เท่าที่พบก็มีภาพยนตร์เกี่ยวกับครอบครัวยากูซ่าอย่าง ‘A Family’, ซีรีส์เรื่อง ‘The Journalist’ และหนังแอนิเมชัน ‘Ghost in the Shell: SAC_2045 Sustainable War’ ลองไปดูกันสิครับ

เรื่องย่อหนัง ‘The last 10 Years’

มัตสึริ ทาคาบายาชิ (Nana Komatsu/นานะ โคมัตสึ จากหนังเรื่อง ‘Kids on the Slope’, ‘The World of Kanako’ และ ‘Farewell Song’)  คือหญิงสาวที่ตอนอายุได้ 20 ปี เธอรู้ตัวว่าเป็นโรคร้ายที่ไม่มีหนทางรักษา พบเพียงหนึ่งในหลายหมื่นคน และหมอวินิจฉัยว่าตามสถิติแล้วคนที่ป่วยด้วยสาเหตุนี้จะมีอายุอยู่ได้ไม่เกิน 10 ปี ทำให้เธอตัดสินใจอย่างเด็ดขาดว่า ชีวิตนี้เธอไม่ขอมีความรักอีก เพื่อจะได้ไม่ต้องยึดติดกับการมีชีวิตอยู่

แต่เพราะงานเลี้ยงรุ่นครั้งนั้น ทำให้เธอได้กลับมาพบกับ คาซึโตะ มานาเบะ (Kentaro Sakaguchi/เคนทาโร่ ซาคากุจิ จากหนังเรื่อง ‘Tonight at Romance Theatre’ และ ‘The 100th Love with You’) เพื่อนร่วมห้องคนหนึ่งที่เธอเองก็จำเขาไม่ได้ เขาเป็นชายหนุ่มผู้สับสนในชีวิตหมดเสียแรงจูงใจในการมีชีวิตอยู่ เพราะงานเลี้ยงรุ่นเนี่ยแหละที่ทำให้ชายหญิงต่างความคิดได้มาพบกัน…อีกครั้ง

เธอได้รับรู้ถึงความโศกเศร้าในใจของคาซึโตะ กำลังใจที่เธอส่งให้ทำให้เขาทั้งเกิดความประทับใจและเริ่มเปลี่ยนแปลงวิถีความคิด นับวัน ทั้งสองคนนี้ก็ใกล้ชิดกันมากขึ้น ‘ชีวิต’ ประจำวันที่แสนธรรมดา ก็กลับมา ‘มีชีวิตชีวา’ อีกครั้ง แต่ในความสัมพันธ์นี้มีความลับซ่อนอยู่

เธอไม่เคยบอกอาการป่วยให้เขาล่วงรู้

รีวิวหนัง ‘สุดท้ายและตลอดไป’

มันคือเรื่องราวจริงที่ถูกเรียงร้อยเป็นหนังสือ Ruka Kosaka ผู้เขียน ‘余命10年’ และเป็น Yoshikazu Okada และ Mako Watanabe ที่นำหนังสือมาสร้างเป็นบทหนังให้ Michihito Fujii เป็นคนกำกับ

หนังเรื่องนี้ว่าด้วย ชีวิตของคนสองคนที่เจออุปสรรคในชีวิตและรับมือกับมันคนละอย่าง แต่ต้องมาใกล้ชิดและเป็นแรงใจให้แก่กัน หนึ่งคือ มัตสึริ สาวสวยผู้เป็นโรคที่ไม่มีทางรักษาและอยู่ได้ไม่เกิน 10 ปี เธอจึงไม่คิดจะมีความรักอีก กับอีกหนึ่งคือ คาซึโตะ ชายหนุ่มที่หมดอาลัยตายอยาก ไม่เหลือแรงใจให้คิดอยู่ต่อ จนในที่สุด เขาก็ตัดสินใจทำร้ายตัวเองและเข้าโรงพยาบาล

วันที่มัตสึริมาเยี่ยม คาซึโตะเผลอพูดตัดพ้อว่า “ไม่รู้จะมีชีวิตต่อไปทำไม” เธอพลั้งพูดออกไปว่า “แบบนั้นมันขี้โกงชะมัด” คำพูดนั้นทำให้เขาได้คิด คนบางคน อยากมีชีวิตไปนาน ๆ แต่ไม่อาจทำได้ แล้วคนอย่างเขาที่ไม่ได้เป็นโรคอะไร ทำไมจึงคิดอยากตายล่ะ

คงไม่แปลก ถ้ามัตสึริจะคิดว่ามันเป็นการโกง

การพบเจอกันอีกครั้งและอีกครั้ง ทำให้เธอรู้สึกอยากให้กำลังใจ กำชับบอกเขาไม่ให้คิดถึงเรื่องอยากตาย และเขาก็รับปากว่าจะเปลี่ยนแปลงความคิด กลับไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ ส่วนเธอก็ได้พบสิ่งที่ทำให้ชีวิตที่เหลืออยู่นั้นมีคุณค่า มีความหมาย และมีความสุข แต่ระหว่างทางเหมือนเธอต้องแลกไปกับอะไรบางอย่าง

มันเป็นความรักที่มองเห็นจุดจบตั้งแต่แรกเริ่มแล้ว วันหนึ่งในอีกไม่กี่ปี เธอก็ต้องตายจากเขาไปโดยทิ้งให้เขาปวดร้าวอยู่คนเดียว เธอรู้แต่แรกแล้วว่า มันจะเป็นความสัมพันธ์ที่ทำให้ทั้งสองฝ่ายต้องเสียใจ เธอจึงหักห้ามใจไม่ให้ไปไกลเกินกว่าเพื่อน แม้รู้ว่าคงทำไมไหว แต่ก็พยายามมากเหลือเกินที่จะทำให้อีกไม่ต้องเสียใจ เฝ้าแต่โกหกปิดบังความจริงเพื่อกดเก็บความเศร้าโศกเสียใจไว้กับตัว เพื่อไม่ให้เขาต้องเศร้าไปด้วย

เรื่องราวทั้งหลายจึงกลายเป็นเหมือนโศกนาฏกรรม ที่ทำให้คนดูต้องเสียน้ำตาซ้ำแล้วซ้ำเล่าอยู่อย่างนั้น

ครึ่งหนึ่ง เรื่องราวในนั้นดูจะสร้างแรงบันดาลใจในการใช้ชีวิตให้กับผู้คน ยังมีอะไรในโลกนี้ที่ทำให้เรามีความสุข รู้สึกสนุกไปกับมันได้ เพียงปรับเปลี่ยนมุมมองหรือหาแรงกระตุ้นนั้นให้พบ แต่อีกครึ่งหนึ่ง มันคือความเศร้าสะเทือนใจที่ได้มองเห็นความสัมพันธ์ที่สิ้นสุดอย่างรวดเร็ว และเหลือทิ้งไว้เพียงความทรงจำ

มันเป็นหนังที่ต้องยอมรับว่าเสียน้ำตาไปให้อย่างมากมาย มันอาจเริ่มต้นในฉากใดฉากหนึ่ง แล้วหลังจากนั้น ทุกฉากก็ล้วนแล้วแต่พาน้ำตาให้เอ่อออกมาได้ตลอด บางฉากอาจถึงขั้นฟูมฟายเลยด้วยซ้ำ สำหรับคนที่อ่อนไหว หรือคนที่อยากร้องไห้ นี่คือแรงผลักดันชั้นดี หนังไม่ได้บิ๊วหรือบีบเค้น แต่ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นมาพร้อมจะทำให้สะเทือนใจได้ทุกเมื่อ ร้องกันจนน้ำตาเปียกแมสก์

นอกเหนือจากเรื่องราวที่ชวนเศร้าสะเทือนใจแล้ว งานด้านอื่น ๆ ของหนังก็นับว่าดีไม่แพ้กัน ไม่ว่าจะเป็นงานภาพที่จัดองค์ประกอบได้ยอดเยี่ยม มองเห็นความรู้สึกแปลกแยกของตัวละครอย่างมัตสึริได้ดี เธอเป็นคนที่รู้ตัวว่าเหลือเวลาอีกไม่นาน เธอจึงได้แต่ใช้เวลาเฝ้ามองทุกชีวิตรอบตัวอย่างรู้สึกเสียดาย ภาพมุมกว้างที่เธอเป็นแค่คนยืนดู นอกจากนี้ ในหนังก็ยังมีฉากซากุระบานอยู่เยอะมาก สร้างความรู้สึกอยากไปเที่ยวญี่ปุ่นอีกครั้งขึ้นมาในทันที

ดนตรีประกอบก็ดีและสำคัญไม่น้อย ใช้สกอร์ที่เรียบเรียงจากเสียงเปียโนเป็นหลัก เคล้าคลอด้วยเสียงเครื่องสาย ส่งเสริมอารมณ์ของตัวละคร ส่งต่อมาถึงคนดู น้ำตาจึงเอ่อไหลได้ทุกช่วงทุกฉาก

ด้านการแสดงของสองตัวนำก็เช่นกัน สื่อสารได้ดีทั้งสายตาและน้ำเสียง ขณะที่นักแสดงประกอบก็เลือกคนได้ถูก ผมชื่นชอบการแสดงของ Lily Franky (จากหนังเรื่อง ‘Bakuman’, ‘Shoplifters’ และซีรีส์เรื่อง ‘The Naked Director’) มาแต่ไหนแต่ไร เรื่องนี้ เขาได้รับบทเจ้าของร้านเหล้าที่คาซึโตะขอเป็นผู้ช่วย เป็นชายผู้ทำให้คาซึโตะเป็นผู้เป็นคนขึ้นมา และทำให้เขามองเห็นว่าชีวิตจะดำเนินไปยังไงต่อ แม้ไม่รู้ว่าอีกไม่นานมัตสึริจะไม่อยู่เห็นชีวิตที่เหลือของเขา

การรู้ตัวว่าจะต้องตายในอีกไม่ช้าไม่นาน ทำให้มัตสึริเลือกจะไม่รักใครเพราะไม่อยากให้คนที่ยังอยู่ต้องปวดร้าว แต่ในเมื่อไม่อาจรั้งความรู้สึกของตนเอาไว้ได้ เธอก็เลือกจะเก็บน้ำตาและความเสียใจไว้เพียงคนเดียว สะเทือนใจคนอ่อนไหวอย่างนายแพทยิ่งนัก

มันอาจเป็นเรื่องความรัก แต่ ‘The last 10 Years’ เป็นหนังดราม่าของสองชีวิต หนังทั้งอบอุ่นและโศกเศร้า น้ำตาร่วงหล่นตลอดทาง เป็นจริงอย่างที่เธอพูดเลยแหละ “ฉันไม่รู้ควรจะสงสารใครดี” ทั้งคนในครอบครัวที่พยายามยื้อทุกหนทางเพื่อทำให้เธอได้อยู่ต่อแม้จะรู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ ทั้งตัวเธอพยายามอย่างหนักเพื่อไม่ให้ตัวเองต้องรู้สึก “ไม่อยากจากโลกนี้ไป” แต่ก็ทำไม่สำเร็จ

Nana Komatsu คนสวย… เธอทำคนดูร้องไห้ระงมกันทั้งโรง

รายละเอียดเกี่ยวกับหนัง