รีวิวหนัง Peach Girl เธอสุดแสบที่แอบรัก | เมื่อสาววัยใสตามหารักแท้

ในช่วงวัยรุ่น คุ้นๆ อยู่ว่าเคยมีหนังการ์ตูนญี่ปุ่น (หรือที่เขาเรียกว่ามังงะ) เรื่อง ‘Peach Girl’ ที่ตีพิมพ์ฉบับภาษาไทยออกมาขายให้สาวๆ ได้อ่านไปฟินไป เป็นมังงะเรื่องที่มีชื่อเสียงมากเรื่องหนึ่งเลยทีเดียว แต่ด้วยความเป็นผู้ชายก็เลยไม่ได้สนใจอ่านการ์ตูนตาใสๆ แบบนี้เท่าไหร่ ใครจะรู้ว่าวันนึงจะได้พบกับเรื่องราวในนั้นอีกครั้ง

จากมังงะนับสิบเล่ม กลายเป็นอะนิเมะและในที่สุด ก็กลายมาเป็นภาพยนตร์คนแสดง ที่พยายามจะหยิบอารมณ์ของการ์ตูนผู้หญิงมาใช้ ผลงานมังงะของอาจารย์ Miwa Ueda สู่บทภาพยนตร์ที่รวบเอามังงะขนาดยาวให้กลายเป็นหนังที่ยาวไม่ถึงสองชั่วโมง

มีสี่ตัวเอก น่ารักทั้งหมด งี้ก็ต้องไปดูซะแล้ว!

เรื่องย่อหนัง ‘Peach Girl’

มันคือเรื่องราวของสาว ม.ปลาย  เธอชื่อ โมโมะ อะดาจิ (Mizuki Yamamoto) ผิวสีแทนผมออกสีน้ำตาลแดงจากการถูกน้ำคลอรีนกัดเพราะเธอชอบว่ายน้ำ ถ้ามาอยู่เมืองไทยก็คงจะดูไม่แปลก แต่ลักษณะแบบนี้อาจจะดูไม่ใช่พิมพ์นิยมในญี่ปุ่น ส่งผลให้เธอต้องกางร่มตลอดเวลาเมื่ออยู่ภายนอกอาคาร และต้องวิ่งสุดพลังเพื่อจะได้เข้าร่ม เท่านั้นไม่พอ เพื่อนๆ ต่างมองว่าเธอเป็นผู้หญิงสวยแต่ไร้สมอง ดื้อ อวดดี ไม่น่าไว้ใจ และอีกมากมาย

แถมยังมีข่าวลือแพร่สะพัดว่าเธอได้จูบกับผู้ชายสุดป็อป

ไคริ โอคายาสึ (Kei Inoo) คือชื่อของชายหนุ่มคนนั้น ใครๆ ก็พากันหมั่นไส้เธอ หากแต่สิ่งที่อยู่ข้างในเก็บไว้มานาน ก็คือโมโมะแอบชอบ โทจิ (Mackenyu) มานานแล้วแต่ก็ไม่เคยกล้าจะบอกออกไปสักที ทั้งที่จริงโทจิเองก็รู้สึกไม่ต่างกัน

เรื่องคงจะไม่ปวดหัวมากขึ้น ถ้าเกิดว่าโมโมะไม่ได้มีเพื่อนสนิทคิดไม่ซื่ออย่าง ซาเอะ คาชิวากิ (Mei Nagano จาก ‘PARKS’)​ ผู้แอบอิจฉาในตัวโมโมะจังจนคิดทุกวิถีทางเพื่อจะแย่งทุกสิ่งที่เพื่อนเธอรัก

ซึ่งนั่นก็ไม่ยกเว้นผู้ชายอย่างโทจิด้วย

รีวิวหนัง ‘Peach Girl’

ผมไม่ได้อ่านมังงะมาหรอกนะ ไม่รู้ว่ามันต่างกันมั้ยแต่ก็คาดว่าส่วนใหญ่ถอดออกมาจากเวอร์ชั่นมังงะเป็นแน่ ด้วยการดำเนินเรื่อง(โดยเฉพาะในช่วงแรก)นี่ทำให้รู้สึกได้ทันทีว่ามันต้องสร้างขึ้นมาจากมังงะสไตล์หญิงๆ อย่างไม่ต้องสงสัย หนังใส่ความต๊องและความฮามาสาระพัด

อารมณ์มังงะตาใสมาเต็ม ไม่อาจจะเกลียดตัวไหนได้ลง

โดยเฉพาะช่วง 20 นาทีแรก มีความฮาอารมณ์ดีแบบที่เราจะได้เจอะเจอได้จากหนังสือการ์ตูนทั่วไป มีตัวละครผู้ชายที่หล่อเริ่ดดูดี กับตัวละครผู้หญิงที่ดูนางเอ๊กนางเอกผู้เจือด้วยข้อเสียที่ทำให้เธอไม่มั่นใจ แต่ดันไปมีเพื่อนสนิทเป็นพวกที่คิดร้ายต่อเพื่อนในทุกทาง

แถมยังอยู่พอดิบพอดีในเหตุการณ์สำคัญๆ เสมอ…

บางช่วงก็ใช้เทคนิคคล้ายการ์ตูนช่องมาช่วยให้การดำเนินเรื่องดูไม่จำเจ แต่ช่วงหลังๆ อาจขาดหายไปก็ตามที แต่ความที่หนังมีฟีลลิ่งของความต๊องปนฮา มีอารมณ์ของการมองโลกในแง่ดี แต่ก็แทรกใส่แง่มุมความเป็นจริงลงไปบ้าง ยิ่งเมจังเป็นเพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อที่เล่นได้ออกแนวฮา ทำให้เราไม่อาจจะเกลียดตัวละคร “ซาเอะ” ได้ลง แถมหนังก็ยังใส่บทน่าเห็นใจเข้าไปด้วย

บางช่วงบางช็อตดูเหมือนหนังจะนิ่งแช่นานไปนิด จนทำให้ฉากที่ควรจะอินเศร้าไปกับตัวละคร กลายเป็นดูประดักประเดิดจนเกือบขำไปก็มี ซึ่งต้องชมว่า มิซูกิ ยามาโมโต้ เล่นไว้ได้ค่อนข้างดี จนทำให้นายแพทต้องน้ำตาซึมตามไปด้วยหลายช็อต

ความน่ารักโดยเฉพาะในตอนแย้มยิ้มนี่ทำให้ต้องยิ้มตามไปด้วยเลยทีเดียว

ทางด้านฝ่ายชาย ดูเหมือนแมคเคนยูจะได้บทเด่นเป็นผู้ชายหล่อมาดนิ่งอีกครั้งหนึ่งแล้ว ซึ่งก็แน่นอน เขายังคงทำหน้าที่พาสาวให้หัวใจละลายได้อย่างเคย ขณะที่ เค อิโนโอะ ดูจะได้บทที่เล่นอะไรมากกว่า เขาทำได้ทั้งบทคอมิดี้และดราม่า

ทำให้หนังโดยรวมนั้นดูได้สนุกๆ พอสมควร 

รักแท้นั้นคืออะไร ตับ ไต ไส้ พุง

ดูเหมือนหลักใหญ่ใจความของ ‘เธอสุดแสบที่แอบรัก’ จะเป็นเรื่องของการตามหา “รักแท้” ของสาวหัวใจใสๆ คนหนึ่ง และดูเหมือนโมโมะจัง (ที่ชื่อเธอก็มีความหมายถึง “พีช” ต้นไม้ที่ถูกหยิบมาบอกเล่าอย่างมีกิมมิกด้วย) จะมีปัญหาในการเลือกว่าเธอควรรักและคบกับชายคนไหนดี คนที่รักเพราะอยากเห็นเธอมีความสุข มีรอยยิ้ม

หรือคนที่เธอรักและอยากให้เขามีความสุข

แต่ในหนังก็ยังมีหลายแง่มุมให้เรามองเห็นมากกว่านั้น หนังเป็นเรื่องราวของเพื่อนสนิทที่ดูยังไงก็ไม่น่าจะรักลงเท่าไหร่ในความคิดของเรา มีที่ไหน โมโมะมีเธอเป็นเพื่อนที่สนิทสุด ทว่า เธอกลับเป็นคนที่ตั้งใจจะแย่งชิงทุกอย่างที่โมโมะรัก นี่ใช่วิสัยของเพื่อนสนิทจะกระทำต่อกันรึเปล่า

แต่กลับกลายเป็นว่าโมโมะเสียอีก ที่ไม่เคยลดความไว้เนื้อเชื่อใจในตัวเพื่อนสนิทของตนเลยแม้แต่น้อย

ขณะที่ในเรื่องความรักก็เช่นกัน ความรักในวัยหนุ่มสาวที่ถูกทดสอบด้วย “ความเชื่อใจ” อยู่บ่อยๆ หลายครั้งที่ไปกันไม่รอดก็เพราะความเชื่อใจที่ลดน้อยถอยลงจนไม่เหลือ ทั้งๆ ที่ถ้าเชื่อใจกันจริงๆ ก็น่าจะพูดคุยปรับตัวปรับใจต่อกัน แล้วก้าวข้ามการเข้าใจผิด ความรักก็จะดำเนินต่อไปได้

แต่ก็นั่นแหละ ไม่มีเข้าใจความรักดีถ้าไม่เคยทำผิดพลาดมาก่อน

บางครั้ง การทำสิ่งเลวร้ายก็อาจจะมีเหตุผลที่ดูไร้เดียงสา อาจมีที่มาที่ดูง่ายๆ บางคนอาจต้องการคนที่เข้าใจ บางคนอาจต้องการการยอมรับ เราอาจเป็นคนที่ช่วยเขาฉุดขึ้นมาจากความผิดพลาดเหล่านั้นได้จากการให้ความเข้าใจ ถ้าคุณไม่เห็นด้วย หนังเรื่องนี้ก็คงเป็นหนังโลกสวยเรื่องหนึ่งเท่านั้น

เรื่องค่อนข้างโดดหน่อยๆ พร้อมฉากแถมที่สุดน่ารัก

แต่ด้วยความที่หนังสร้างมาจากการดัดแปลงมังงะสิบกว่าเล่มและรวบรัดให้เป็นหนังที่ความยาวไม่ถึงสองชั่วโมง ทำให้หนังค่อนข้างดูโดดไปโดดมาอยู่สักหน่อย เรื่องราวอาจดูพาสับสนไปกับความสัมพันธ์และการเลือกที่เดาไม่ออกเหมือนกันว่า ตกลงโมโมะจะเลือกอย่างไร

และคนไหนจะได้ลงเอยกับเธอ

หนังถ่ายทำกันแถบชายทะเล มีฉากเริ่มต้นเป็นฉากของสาวน้อยคนหนึ่งจูบชายคนหนึ่งบนชายหาด ก่อนที่เรื่องราวทั้งหมดจะดำเนินไป มีฉากจูบบ่อยเป็นพิเศษที่น่าจะทำให้คนที่เคยอ่านมังงะเล่มนี้มาก่อน หรือเป็นติ่งของใครสักคนในหนังได้อิ่มและฟินกันไปต่างๆ นานา

อาจถึงขั้นมโนว่าฉันคือใครสักคนในหนังด้วยซ้ำ

แต่ต้องไม่ลืมว่า หนังเรื่องนี้มีฉากแถมท้ายเครดิตชนิดจัดเต็ม ดูหนังจบแล้วไม่ต้องลุกไป มีฉากเล็กฉากน้อยแทรกใส่เข้ามา

…ให้ได้ฟินต่อไปจนหมดตัวหนังเครดิตปิดท้ายกันเลยทีเดียว

ชื่อภาพยนตร์: Peach Girl / เธอสุดแสบที่แอบรัก / Pîchi gâru
ผู้กำกับภาพยนตร์: Koji Shintoku (โคจิ ชินโทกุ)
ผู้เขียนบทภาพยนตร์: Junpei Yamaoka, Miwa Ueda (manga)
นักแสดงนำ: Kei Inoo (เค อิโนโอะ), Mizuki Yamamoto (มิซูกิ ยามาโมโต้), Mackenyu (แมคเคนยู), Mei Nagano (เม นากาโนะ)
ความยาว: 117 นาที
แนว/ประเภท: Comedy
อัตราส่วนภาพ:
ประเทศ: ญี่ปุ่น
เรท: ไทย/ท, MPAA/
วันที่เข้าฉายในประเทศไทย: 17 สิงหาคม 2560
สตูดิโอ/ผู้สร้าง/ผู้จัดจำหน่าย: Office Crescendo, Shochiku Company, Mongkol Cinema