รีวิวหนัง แฟนฉัน Remastered | ย้อนดูกี่ครั้งก็หัวเราะทั้งน้ำตา

มีบางคนกล่าวไว้ว่า ทุกคนต่างมีเจี๊ยบและน้อยหน่าเป็นของตัวเอง ไม่รู้สิ จนถึงวันนี้ก็ยังไม่รู้เลยว่า ใครคือเจี๊ยบ ใครคือน้อยหน่าของเรา แต่แปลกดี เราเคยดูหนังเรื่องนี้ในวันเก่าแล้วจำได้ว่าชอบมันมาก ก่อนจะเดินไปแบบห่างๆ นานถึง 20 ปี วันนี้ ได้กลับมาพบกับมันใหม่อีกครั้งด้วยภาพและเสียงที่นำมารีมาสเตอร์ใหม่เพื่อฉายในโรงดิจิตอล 4K กลายเป็น ‘แฟนฉัน’ เวอร์ชัน 20th Anniversary ย้อนอดีตที่เราหลงรัก

ผลงานจากกลุ่มเพื่อนนิสิตคณะนิเทศศาสตร์ จุฬาฯ ทั้ง 6 คน ที่ร่วมกันแปลงบทจากหนังสั้นให้กลายเป็นบทหนังยาว และผลิตมันออกมาให้เป็นหนังฉายโรงให้คนไทยได้ดูกัน สร้างปรากฏการณ์ผ่าน 100 ล้านบาทไปอย่างน่าชื่นชม ก่อนมันจะเปลี่ยนแปลงให้ 3 บริษัทอย่าง จีเอ็มเอ็ม พิคเจอร์, ไท เอ็นเตอร์เทนเมนต์ และ หับ โห้ หิ้น ฟิล์ม เลือกจะยุบรวมกันและกลายเป็น GTH ที่เติบโตเกรียงไกรมาได้ยาวนานชั่วระยะหนึ่ง

และวันนี้ หนังเรื่องเดียวที่สร้างปรากฏการณ์อันนั้น ได้กลับมาฉายบนจอดิจิตอลในโรงหนังให้เราได้มีความสุขกับมันอีกครั้ง

เรื่องย่อหนัง ‘แฟนฉัน’

ในวันที่เจี๊ยบ (ชวิน จิตรสมบูรณ์) กำลังกลับไปต่างจังหวัดเพื่อร่วมจัดงานแต่งของเพื่อน แต่เขาก็ได้ข่าวอีกงานหนึ่งซึ่งเป็นของน้อยหน่า ชื่อของเพื่อนคนนี้ในวันเก่าก็กลับมามีชีวิตในห้วงความคิดของเขาอีกครั้ง

ในวันเก่าวันนั้น เจี๊ยบ (ชาลี ไตรรัตน์ จากหนังเรื่อง ‘ห้าแพร่ง’ และ ‘ปิดเทอมใหญ่ หัวใจว้าวุ่น’) และน้อยหน่า (โฟกัส จีระกุล จากซีรีส์เรื่อง ‘Bangkok Ghost Story’ และ ‘ปมรักสลับหัวใจ’) ต่างก็เป็นเด็กที่บ้านอยู่ใกล้กันที่สุด ที่บ้านเป็นร้านตัดผมเหมือนกัน พ่อไม่ถูกกัน แต่แม่สนิทกันเป็นที่สุด เจี๊ยบกับน้อยหน่าก็สนิทกันที่สุดด้วย เขาก็มักจะคลุกคลีอยู่กับกลุ่มเพื่อนของน้อยหน่าอยู่บ่อยๆ

แต่ในโลกของเจี๊ยบ ก็มีเพื่อนกลุ่มนึงที่เป็นอีกส่วนสำคัญในชีวิตของเขา ได้แก่กลุ่มเพื่อนที่นำโดยหัวโจกอย่าง แจ็ค (เฉลิมพล ทิฆัมพรธีรวงศ์ จากหนังหลายเรื่อง รวมทั้ง ‘สายลับจับบ้านเล็ก’ และ ‘รัก 7 ปี ดี 7 หน’), พริก, บอย, มาโนช และตี่ ที่กลายเป็นเพื่อนเล่นฟุตบอล เป่ากบ หนังจีน และอะไรอีกหลายอย่าง แต่นั่นทำให้ความสัมพันธ์ของเจี๊ยบกับน้อยหน่าต้องจืดจางไป

รีวิวหนัง ‘FanChan’

เมื่อย้อนกลับไปนั่งไล่ดูก็พบว่า บล็อกนี้เกิดไม่ทันวันหนังเข้าฉายโรง ทำให้มันยังไม่เคยมีบทความอะไรเกี่ยวกับหนังเรื่องนี้มาก่อน จึงถือเป็นฤกษ์งามยามดีที่จะได้มี ‘แฟนฉัน’ บนบล็อกนี้สักทีนั่นเอง จากที่เคยดูแบบฟิล์มบ้าง แบบวีซีดีบ้าง ก่อนจะห่างเหินจากมันไป วันนี้ได้กลับมาเจอกันอีกครั้งในโรง แล้วใครมันจะพลาดโอกาสเล่าเนอะ

พอเจี๊ยบในหนังเปิดลิ้นชักความทรงจำออกมา เราเองก็เหมือนได้เปิดลิ้นชักของความทรงจำวันเก่ากับหนังเรื่องนี้อีกหน เรื่องราวที่เห็นยังเป็นเหมือนเดิม แตกต่างตรงภาพที่ใสแจ่มและเสียงที่คมชัดขึ้น ทำให้เรามองเห็นรายละเอียดที่อาจมองข้ามไปในวันเก่า

หนังที่พาเรากลับไปเจอกับเจี๊ยบและน้อยหน่าอีกครั้ง กับชีวิตวัยเด็กต่างจังหวัด ที่วันๆ ไม่มีอะไรมาก นอกจากเรียน คุย เล่น กิน ผ่านการแสดงของเหล่าดาราวัยเด็กที่เล่นกันได้อย่างเป็นธรรมชาติ สามารถฮากลิ้งไปกับมุกน่ารักๆ เหล่าเด็กๆ ได้เสมอ มันคงเป็นมนต์สะกดอะไรสักอย่างที่ไม่ว่าดูกี่ครั้ง ก็ยังรู้สึกสดใหม่อยู่เสมอ

เราได้กลับไปเห็นการใช้ชีวิตของเด็กและผู้คนในต่างจังหวัดสมัยก่อนๆ หยิบแรงบันดาลใจมาจากการ์ตูนโดราเอมอนมาใช้ ใส่อารมณ์ภาพที่เหมือนหยิบเอาการ์ตูนของ อ. อาดาจิ ไว้ในหนัง แทรกด้วยภาพของนกที่ช่วยในการเล่าเรื่อง และแน่นอน หนังเต็มไปด้วยเพลงเก่ามากมายที่ขนกันเข้ามาค่อนพื้นที่หนัง เห็นผู้กำกับบางคนทีเข้าไปร่วมเล่นอยู่ในหนัง เห็น ก้อย รัชวิน ตอนเป็นวัยรุ่น คงบอกได้ว่า แม้จะผ่านไป 20 ปี แต่เสน่ห์ของหนังเรื่องนี้ยังไม่เคยจืดจาง

การดูหนังรอบนี้ แปลกดีที่เราน้ำตาซึมให้กับมันบ่อยครั้งมาก อาจเพราะเราเติบโตมามากกว่าวันวาน อดีตของเราจึงอาจไกลและชวนโหยหากว่าที่เคยก็เป็นได้ ความรู้สึกเก่าๆ ที่อาจเคยลืมเลือนไปแล้วถูกขุดค้นขึ้นมามีตัวตนอีกครั้ง วัยเด็กที่เราเคยขี่จักรยานเที่ยวเล่น น้ำคลองที่เราเคยอาบ เพื่อนสมัยเด็กที่เคยเรียน-เล่น-ทะเลาะกัน ไทม์แมชชีนที่พามันกลับมาหมดเลย

เช่นเดียวกับที่เวลาพาเรามาพบกัน ผูกพันกัน และมันก็พาเรามาถึงวันจากลา น้ำตาที่เอ่ออยู่แล้วไหลลงมาอีกครั้ง กับการเล่าของหนังที่ดูเรียบง่ายแต่สะกิดต่อมเข้าอย่างจัง เราได้เห็นการเติบโตผ่านอุปสรรคอย่างความพยายามขี่จักรยานข้ามถนนใหญ่ที่เคยถูกผู้ใหญ่ห้าม ได้เห็นสิ่งที่เจี๊ยบโดยไม่บอกอะไรให้เรารู้ก่อนจะเฉลยทีหลัง เช่นเดียวกับที่เราได้เห็นน้อยหน่าพยายามฝึกเล่นบอลเพื่อเจี๊ยบ ใช่ หนังอาจมีความไม่สมบูรณ์ในการกำกับและถ่ายทำบ้าง แต่เสน่ห์ของมันทำให้เรารักหนังอย่างสุดใจ

ความทรงจำของเรากับหนังนั้นอาจมีสีที่จางไปในช่วงหนึ่ง วันนี้ สีของมันกลับมาเข้มขึ้นอีกครั้ง พร้อมๆ กับความไร้เดียงสาที่โผล่มาทักทายอีกคำรบ หนังเวอร์ชันนี้จบท้ายด้วยภาพเบื้องหลังมาเซอร์ไพรส์ พาให้อยากไปย้อนรอยความทรงจำสีจางอีกครั้งในหนังสารคดี ‘Remembering แฟนฉัน แด่ความทรงจำสีจาง’ ซึ่งจะฉายเฉพาะที่โรง HOUSE Samyan เท่านั้น เลยแหละ

และคงต้องบอกว่า ไม่น่าเชื่อจริงๆ หนังมันผ่านมา 20 ปีแล้ว ยังทำงานกับเราเช่นเคยไม่มีเปลี่ยน ไปๆ มาๆ อาจจะทำงานกับเราได้มากกว่าเดิมด้วยซ้ำ เพราะทำให้เราทั้งยิ้ม หัวเราะ และน้ำตาไหลได้ไม่หยุดเลย

เป็นหนังบทเรียบง่าย ถ่ายทำเรียบง่าย เดินเรื่องเรียบง่าย แต่จับหัวจิตหัวใจที่สุดเลย

รายละเอียดเกี่ยวกับหนัง