รีวิวหนัง BNK48: Girls Don’t Cry | เกิร์ลดอนต์คราย สาวๆ จ๋า อย่าร้องไห้

และแล้ววันนี้ก็เดินทางมาถึง วันที่ ‘BNK48: Girls Don’t Cry’ ภาพยนตร์สารคดีที่นำเสนอเรื่องราวของ 26 สาวไอดอลเกิร์ลกรุ๊ปที่โด่งดังที่สุดในเมืองไทย หนังเรื่องนี้ ชื่อไทยไม่มี จึงเรียกกันแบบทับศัพท์กันไปว่า ‘บีเอ็นเคโฟร์ตีเอต : เกิร์ลดอนต์คราย’ นั่นแหละครับ

มันเป็นสารคดี มันคือ Documentary เรื่องราวในนั้นใช้ฟุตเทจที่ถ่ายทำเองบ้าง นำมาจากคลิปเหตุการณ์และรายการที่เคยดูบ้าง ตัดผสมกับการสัมภาษณ์แบบใกล้ชิด เมมเบอร์เล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้น

หลายสิ่งที่เราอาจไม่เคยรู้มาก่อน…

เรื่องย่อหนัง ‘BNK48: Girls Don’t Cry’

มันเป็นที่บอกเล่าเรื่องราวของรุ่น 1 ครับ เรื่องราวที่เกิดขึ้นตั้งแต่เริ่มมี บีเอ็นเคสี่สิบแปด ผ่านการบอกเล่าที่เต็มไปด้วยอารมณ์และประสบการณ์ของเหล่าสมาชิกทั้ง 26 คน กับวงไอดอลเกิร์ลกรุ๊ปที่สร้างปรากฏการณ์และอะไรที่แปลกใหม่ให้กับวงการเพลงไทย

โดยที่พวกเธอเองก็อาจไม่เคยคาดฝันถึงมันมาก่อน

กับระบบที่เป็นเหมือนทีมฟุตบอลทีมหนึ่ง ที่มีการแข่งขันกันเองภายใน นอกเหนือไปจากภาพที่แฟนๆ ได้เห็นบนเวที งานอีเวนต์และงานสปอนเซอร์ต่างๆ ยังมีเรื่องราวที่เกิดขึ้นภายในใจจิตใจของเมมเบอร์

ที่พวกเธอจะออกมาระบายและเปิดเผยให้พวกเราได้รู้ ไม่ว่าเราจะเป็นโอตะของใครในวงนี้ จะไม่ได้ติดตามสนใจวงนี้สักเท่าไหร่ก็ตาม

รีวิวหนัง ‘BNK48: Girls Don’t Cry’

ด้วยการติดตามน้องอยู่เป็นเดือนๆ ของผู้กำกับ เต๋อ นวพล ผสมกับการได้สัมภาษณ์น้องตัวต่อตัว เป็นรายคน นั่งคุยแบบใกล้ๆ หลังจากคุ้นเคยกันดีประมาณหนึ่งแล้ว จนน้องเมมเบอร์หลายๆ คนเปิดใจที่จะพูดถึงเรื่องเบื้องลึกเบื้องหลังที่คาดว่าคนทั่วไปไม่น่าจะรู้ แต่ถ้าเป็นโอตะก็คงจะพอรู้บ้างคร่าวๆ

แต่จะไม่ได้เคยได้ยินจากปากเมมเบอร์มาก่อน

ปูพื้นเพื่อการทำความรู้จักกับระบบไอดอลตระกูล 48

เริ่มต้นหนังจะออกไปในทางปูพื้น สร้างการรับรู้และความเข้าใจเกี่ยวกับระบบไอดอลที่เราได้รับมาจากญี่ปุ่นกันก่อน แน่นอนว่าสำหรับแฟนคลับหรือโอตะผู้ติดตามวงนี้มาตลอดคงไม่มีอะไรต้องทำความเข้าใจเพิ่ม

แต่สิ่งที่จะได้คือ การต่อสู้เพื่อให้ได้มาซึ่งตำแหน่งและพื้นที่ออกสื่อ ซึ่งบางจุดเราอาจจะไม่เคยรู้มาก่อนเลยก็ได้ ว่าน้องๆ ต้องพบเจอกับอะไรบ้างก่อนที่จะส่งทุกอย่างออกมาสู่เบื้องหน้า การฝึกฝน ความเหนื่อยล้า ความทดท้อ และอะไรอีกหลายต่อหลายอย่าง

สำหรับคนที่ติดตามมาอยู่ก่อนแล้ว นี่น่าจะเป็นโอกาสให้เราได้เห็นอารมณ์ ความรู้สึก ที่คุกรุ่นอยู่ภายในที่เมมเบอร์คนไหนๆ ก็ยังไม่เคยบอก หรืออาจจะไม่มีโอกาสไหนที่จะบอกกับเรา

ได้เห็นแนวความคิดในการจัดการกับจิตใจตัวเอง การเดินทางของการเป็นไอดอลที่ไม่ได้เป็นดังภาพฝันอย่างที่พวกเธอคิดวาดหวังไว้ในตอนก่อนเข้ามา บางสิ่งที่อาจมีแต่คนในเท่านั้นที่รู้ มันได้ถูกเปิดเผยมาบ้างแล้วในหนังเรื่องนี้ อาจจะไม่ได้เซอร์ไพรส์อะไรมากนักสำหรับคนที่ติดตามวงมาอย่างใกล้ชิด จากกริยาท่าทางของน้องๆ ก็ชวนให้อดขำปนเอ็นดูไม่ได้

แต่แน่นอน เราเชื่อว่ายังมีอีกสิ่งที่ยังไม่ได้ถูกเปิดเผย

คำว่า “พยายาม” ไม่เคยทำร้ายสักคนที่ตั้งใจ

นอกจาก คอนเซปต์ของวงนี้ มันคือการนำเอาสาวข้างบ้าน คนธรรมดาๆ มาเข้าโรงเรียนฝึกฝนให้ค่อยๆ พัฒนาจนกลายเป็นศิลปินที่สมบูรณ์ในสักวัน มันยังมีอีกคอนเซปต์ที่ครอบคลุมเรื่องราวของพวกเธอเหล่านั้นไว้

นั่นคือ “ความพยายาม” ที่ถูกหนังหยิบมาพูดถึงอย่างมีประเด็น

หลายคนถูกฉายภาพให้เห็นถึง “ความพยายาม” ที่ฉายชัดมากกว่าคนอื่น หลายๆ คำพูดของหลายๆ เมมเบอร์บ่งบอกถึง วุฒิภาวะ ประสบการณ์ ความรู้สึก ความปวดร้าวที่ฉายแววออกมา

“ความพยายาม” ส่งผลให้บังเกิดหลากหลายสิ่งในใจของเมมเบอร์อย่างแน่นอน

แต่ “ความพยายาม” จะทำร้ายเราหรือเปล่า หรือต้องมีอะไรมากกว่านั้นมั้ย คงต้องลองให้คุณไปรับรู้กันเอาเอง

นอกจาก “ความพยายาม” แล้ว ดูเหมือน “การค้นหา” ก็เป็นสิ่งที่ท้าทายไม่น้อย เรามักไม่รู้ว่าเราควรทำและเป็นอย่างไร ต้องลองผิดลองถูกจนค้นพบหนทางที่ทำให้เราใช้ชีวิตอยู่ได้ หนังขับเน้นตรงนี้ผ่านบทสัมภาษณ์ของเมมเบอร์บางคน ตรงนี้ก็บอกเราได้ไม่น้อยถึงการใช้ชีวิตของเราได้เช่นกัน

สิ่งที่พอจะบอกได้ก็คือ ในสิ่งร้ายย่อมมีสิ่งดี และในสิ่งดีย่อมมีสิ่งร้าย สิ่งที่ทำร้ายเรานั้นมีอย่างแน่นอนในความพยายามจะทำอะไรสักอย่าง หลายๆ คำพูดแสดงให้เห็นถึงแง่มุมความจริงที่เกิดขึ้นอยู่แล้วในสังคมทุกวันนี้ของเรา ไม่ใช่แค่สิ่งที่จะเกิดในวงนี้ แต่เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นทุกๆ วันในสังคมเรา ที่เราต้องเจอกับการแข่งขัน การต้องการการยอมรับ ความเจ็บปวด วันแล้ววันเล่าที่เรายังสู้คนอื่นเขาไม่ได้ ความไม่เท่าเทียมกันที่ถูกตัดสินไว้แต่เริ่มแรกเห็นภายนอก

ความพยายาม กับ ความนิยม ไม่ใช่สิ่งที่จะไปด้วยกันได้เสมอหรอก แต่กติกาของการแข่งขันที่เหมือนจะทำให้เกิดความเท่าเทียม(ที่ไม่มีอยู่จริง) อาจเป็นได้ทั้งแรงผลักดัน และความเจ็บปวดที่ผลักเราตกสู่ห้วงเหวได้เสมอ มันจึงเป็นเหมือนหนังที่บอกเล่าสังคมเล็กๆ ใน BNK48 ที่จำลองภาพใหญ่ของสังคมมนุษย์ที่เราอยู่กันจริงๆ

ไม่จำเป็นเลยที่คุณต้องเป็นโอตะ แล้วคุณถึงจะเข้าใจหนัง!

หากแต่การเป็นแฟนคลับของวงมาก่อนต่างหาก ที่จะทำให้เข้าใจความรู้สึกเบื้องลึกของน้องๆ ได้แจ่มชัดถึงกึ๋นมากกว่าเท่านั้นเอง

แอร์ไทม์ เรื่องมันเรียล และความคาดหวัง

ในระหว่างของการเดินทางในภาพยนตร์สารคดีเรื่องนี้ อาจจะพบว่า เมมเบอร์บางคนค่อนข้างได้แอร์ไทม์ที่มากกว่าคนอื่นอย่างเห็นได้ชัด ด้วยแมสเสจที่น่าสนใจและบุคลิกที่ขัดแย้งมากพอจะถูกหยิบยกมาเล่า

บางคนได้ฉายแววแห่งความเป็น comedian มากกว่าคนอื่น สร้างเสียงหัวเราะให้กับหนังได้มากกว่าคนอื่น บางคนอาจส่งสารความมืดมนออกมาได้มากกว่าคนอื่น และบางคนก็แสดงให้เห็นถึงอีกมุมที่อีกคนมองไม่เห็น ผมเข้าใจถึงความไม่เท่ากัน

แต่ก็แอบเห็นใจที่บางคนมีแอร์ไทม์น้อยจนแทบไม่ถูกจดจำ

เนื่องด้วยความที่มันเป็นสารคดี แทรกบทสัมภาษณ์ด้วยภาพฟุตเทจที่แฟนคลับจะผ่านมาบ้างแล้ว มันคือความเรียลที่ไม่ได้ถูกปรุงแต่งหรือขยี้เพิ่มเพื่อความดราม่า แต่ผู้กำกับที่เก่งในการสร้างซีนที่ชวนดราม่าออกมาได้ ขณะเดียวกัน หนังตัวอย่างก่อนหน้าที่ฉายออกมาก็สร้างความคาดหวังไว้ในระดับหนึ่ง ซึ่งพอได้ดูจริงก็อาจพบว่ามันไปไม่ถึงเท่ากับที่คาดหวัง

น้ำตาอาจไหลริน แต่อาจไม่ถึงขนาดไหลหลั่ง

น้ำตาที่มีให้อาจจะไม่ได้มาจากเมมเบอร์ที่คาดคิด และอาจจะปริ่มๆ เมื่อเราเข้าใจความรู้สึกของน้องบางคนที่ผ่านอะไรแบบนั้นมา ท้ายที่สุด ทั้งหมดนี่อาจจะไม่สามารถบอกเล่าได้หมดถึงสิ่งที่คุณจะได้พานพบเจอในหนังเรื่องนี้ แค่ลองเปิดหัวใจและเข้าไปค้นหาเรื่องราวข้างหลังกันดู

คุณอาจรู้จักแค่เพลง ‘คุกกี้เสี่ยงทาย’ แต่หนังอาจทำให้คุณอินได้แม้ไม่ใช่แฟนของ BNK48 ความจริงที่ซ้อนทับอยู่ในโลกทุกวันที่คุณต้องเผชิญ คำพูดที่น่าทึ่งที่ออกมาจากปากของเด็กวัย 14-23 ปีที่อาจบอกตัวเราเองถึงการดำเนินชีวิตได้

ตั้งใจดูจนจบหมดถึงหยดสุดท้าย ไม่ควรพลาดอะไรไปสักวินาที

ชื่อภาพยนตร์: BNK48: Girls Don’t Cry / บีเอ็นเคโฟร์ตีเอต : เกิร์ลดอนต์คราย
ผู้กำกับภาพยนตร์: นวพล ธำรงรัตนฤทธิ์
ผู้เขียนบทภาพยนตร์: นวพล ธำรงรัตนฤทธิ์
นักแสดงนำ: BNK48 รุ่นที่หนึ่ง
ความยาว: 100 นาที
ปี: 2018
แนว/ประเภท: Documentary
อัตราส่วนภาพ:
ประเทศ: ไทย
เรท: ไทย/ท, MPAA/G
วันที่เข้าฉายในประเทศไทย: 16 สิงหาคม 2561
สตูดิโอ/ผู้สร้าง/ผู้จัดจำหน่าย: BNK48 Office, Salmon House, GDH 559