เป็นหนังที่มีความคิดวนอยู่ในหัวมาสักพักหนึ่งแล้วว่า น่าจะลองหาโอกาสไปชมในโรงภาพยนตร์ดู หนังที่เขากล่าวๆ กันมาว่าเป็นที่กล่าวขวัญถึงมากที่สุดในเทศกาลหนังเมืองคานส์ คงไม่ใช่เรื่องไหนหรอก นอกไปเสียจาก ‘Blue is the Warmest Color’
จะไม่ให้ถูกกล่าวขวัญได้เช่นไร ก็ภาพเคลื่อนไหวในหนังมันแสนอื้อฉาว ไม่ว่าจะเนื้อหนังที่พูดถึงความรักของผู้หญิงกับผู้หญิง การแสดงที่ดูสมจริง การแสดงออกที่จัดเต็ม ซีนยาวๆ เน้นความเป็นธรรมชาติเหมือนพวกเธอไม่ได้แสดง
ในเมืองไทย ดูเหมือนจะมีเพียงโรงหนัง House RCA ที่เดียวที่จัดฉายหนังสุดอื้อฉาวเรื่องนี้ ทำให้คนดูหนังที่สนใจต้องใช้ความพยายามสักหน่อย เพื่อจะได้ดูหนังเรื่องนี้ในโรง
เรื่องราวในหนังสร้างมาจากนิยายภาพชื่อเดียวกันของนักเขียนหญิงชาวฝรั่งเศส จูลี มาโรห์ ที่บอกเล่าเรื่องราวของหญิงสาววัยไฮสคูล อะเดล (Adèle Exarchopoulos) ที่หนังบอกว่า เธอก็เคยคิดคบกับชายหนุ่ม แต่เธอกลับฝันถึงการได้ร่วมรักกับสาวทอมผมสีฟ้าที่เธอเพียงได้เดินผ่าน การเลิกรากันเกิดขึ้นอย่างปุบปับ ก่อนที่โลกของเธอจะได้เปลี่ยนแปลงไป ด้วยวิถีชีวิตที่เธอเลือกจะปล่อยให้ตัวเองเดินตาม
เด็กสาววัย 17 ผู้ช่างฝัน รักการอ่านนิยาย และเปี่ยมอุดมคติ หลังคืนหนึ่ง เธอได้ปลดปล่อยตัวเองไปเที่ยวกับเพื่อนสนิท เธอพาตัวเองไปในสถานที่แห่งนั้น ที่ที่เธอได้พบกับ เอมม่า (Léa Seydoux) หญิงสาวนักเรียนศิลปะบุคลิกสุดห้าวที่ย้อมผมสีฟ้าดูโดดเด่นสะดุดตาที่เป็น “รักแรกพบ” ของตน
อะเดลก็อาจจะเหมือนเด็กสาวหลายคนที่ชีวิตที่ผันผ่าน มีแต่ชายหนุ่มที่เธอได้คบหา แต่หลังจากค้นพบสิ่งใหม่ข้างในจิตใจตัวเอง ก็ดูเหมือนมันจะมีเสน่ห์เย้ายวนจนไม่อาจอดรนทนไหว และปล่อยตัวเองไปตามแรงดึงดูดของมัน
หนังไม่ได้นำเสนอว่า มันคือสิ่งที่ควรได้รับการยอมรับหรือว่าอะไร แต่ก็กล่าวเพียงว่า มันก็ไม่ได้ต่างนักกับรักต่างเพศที่ได้รับการยอมรับกัน มีจุดเริ่ม มีการสานต่อ และมีจุดจบได้เหมือนๆ กัน แต่ ผกก. เลือกที่จะเล่าอย่างตรงไปตรงมาและไม่ประนีประนอม หนังมีความยาว 179 นาทีที่ถือว่าค่อนข้างยาวมากอยู่เหมือนกัน เท่าที่ดูก็จะพบว่า แต่ละซีนนั้นค่อนข้างยาว มีบทสนทนาค่อนข้างเยอะและดูไม่รีบร้อน ไม่รีบตัดไปสู่บทสนทนาที่สำคัญต่อเรื่องราว เหมือนจะให้ตัวแสดงได้ดำเนินเรื่องใกล้เคียงกับชีวิตจริงๆ ให้มากที่สุด
แม้แต่ซีนเล็กซีนน้อย อย่างภาพการนอนหลับของอะเดลก็ยังดูจะถูกให้ความสำคัญอย่างมากทีเดียว
ฉากอันเร่าร้อนนั้นแสนยาวนานและโจ่งครึ่ม ชนิดที่แทบจะกลายเป็นหนังโป๊ไปได้เลยถ้าไม่มีฉากอื่นๆ ใส่เข้ามา หนังมุ่งเน้นไปที่ 2 ตัวละครหลักโดยเฉพาะอะเดล ที่แสดงโดย Adèle Exarchopoulos เธอหน้าตาน่ารักจนแอบเสียดายในใจถ้าเธอจะกลายเป็นสาวดี้ไปจริงๆ เธอสวมบทบาทได้ดีจนผู้คนเชื่อในสิ่งที่เธอแสดง แม้ว่าหนังจากยาวไปหน่อยก็ตาม ในช่วงเวลาที่เธอฟูมฟาย เธอดูน่าสงสารมาก เราเชื่อไปเลยว่าเธอกำลังเจ็บช้ำกับสิ่งที่ต้องเผชิญ
เพียงแต่ผมไม่มีน้ำตาให้ อาจเพราะผมไม่ได้อินไปกับความรักของหญิงกับหญิงนั่นเอง
หนังนอกกระแสอย่าง ‘Blue is the Warmest Color’ ผลงานการกำกับของ Abdellatif Kechiche (อับเดลลาทิฟ เคชิช) เป็นคนฝรั่งเศสที่มีเชื้อสายตูนิเชีย ข้อมูลว่าหนังเดิมนั้น มีฟุตเทจที่ถ่ายเอาไว้ค่อนข้างเยอะ และตัดต่อออกมาค่อนข้างยาว แม้ว่าจะตัดออกมาแล้วก็ยังดูว่ายาวอยู่ดี หนังคว้ารางวัลปาล์มทองคำ อันถือเป็นรางวัลสูงสุดของเทศกาลหนังเมืองคานส์มาครองได้สำเร็จ
วันนี้ ถือเป็นเกียรติอย่างยิ่งแล้วที่ได้ชมภาพยนตร์เรื่องนี้ในโรง
ชื่อภาพยนตร์: Blue Is the Warmest Color / วันที่หัวใจกล้ารัก / La vie d’Adèle
ผู้กำกับภาพยนตร์: Abdellatif Kechiche
ผู้เขียนบทภาพยนตร์: Abdellatif Kechiche (scenario, adaptation and dialogue), Ghalia Lacroix (scenario, adaptation and dialogue),
นักแสดงนำ: Léa Seydoux, Adèle Exarchopoulos, Salim Kechiouche
แนว/ประเภท: Drama, Romance
ความยาว: 179 นาที
เรท: ไทย/ , USA/NC-17
วันที่เข้าฉายในประเทศไทย: 25 ธันวาคม 2556
ผู้สร้าง/ผู้จัดจำหน่าย: Quat’sous Films, Wild Bunch, France 2 Cinéma
