หลายทีหลายหน อับจนเวลาและอารมณ์จะขับเคลื่อนบล็อก ก็ต้องหาอะไรมาคั่นเวลากันสักนิด เพื่อไม่ให้แฟนบล็อกของนายแพท รอบทความใหม่กันนานเกินไป วันนี้ นายแพทของเสนอเรื่องราวแบบบ่นๆ ปนสาระ จากประสบการณ์ในแบบของผมบ้างละกันครับ
ก่อนอื่นคงต้องบอกล่ะครับ ว่า ผมเองไม่ได้เป็นผู้เชี่ยวชาญด้าน SEO (Search Engines Optimization) แต่อย่างใด ซื้อหนังสือมาอ่านกับเขาเหมือนกัน แม้แต่ละเล่มจะไม่ได้ต่างกันเท่าไหร่ จนเหมือนซื้อมาทิ้งๆ ก็ตาม แต่จากการที่ได้นั่งอัตเดตบล็อก PatSonic นี่ด้วยตนเองมานานเกินกว่า 4 ปี ก็เลยได้พบว่า หลายๆ บทความของตัวเองไปขึ้นอันดับ 1 ในผลการค้นหาของ Google Thailand ได้อย่างองอาจ รู้สึกภูมิใจยังไงบอกไม่ถูก
ไม่ได้เก่งกล้าสามารถอะไรเลย แค่มีความสุขกับการเขียนบล็อก บนระบบของ WordPress ที่สุดแสนจะง่ายและพร้อมสำหรับการปั้น SEO ขึ้นอันดับใน Google ได้โดยไม่ต้องจริงจังเคร่งเครียดอะไร ผมเลยมีข้อสังเกตที่ค่อนข้างจะไม่มีหลักการมาฝากกัน เผื่อใครจะเชี่ยวกว่าจะมาแย้ง หรือเผื่อใครที่ไม่รู้ว่า จะทำยังไงให้ติดอันดับดีๆ จะได้ไอเดีย(มั่วๆ) ของผมไปบ้าง ก็อาจจะมีประโยชน์ไม่มากก็น้อยนะครับ
การทำ SEO หลายคนบอกว่า มันทำยาก ใช้เวลา เหนื่อย รอนาน ผมว่า มันก็จริง แต่ไม่ใช่ทั้งหมด เราสามารถมีชีวิตอยู่กับบล็อกเล็กๆ ของเรา แต่ยิ่งใหญ่ในหน้าผลการค้นหาได้ โดยไม่ต้องไปนั่งดิ้นรนอะไรมาก ลองดูสิ่งที่ผมสรุปมาสิครับ
01 สร้างเนื้อหาในสิ่งที่คุณชอบและมีแรงบันดาลใจ
การค้นหาตัวตนของตัวเอง อาจจะดูเป็นเรื่องยากสำหรับบางคน แต่เมื่อคุณค้นหามันเจอ คุณรู้ว่าคุณรักอะไร ชอบในสิ่งใด สิ่งนั้นมันจะอยู่กับคุณไปตลอดตราบเท่าที่คุณยังรักหรือชอบมันอยู่ เก็บสิ่งนั้นมาเขียน เจออะไรมา อยากบอกอยากเล่า หลงใหลสิ่งใดอยู่ ข้อมูลที่คุณรู้จะมากมายกว่าคนอื่น เวลาเขียนจะพรั่งพรู คุณจะเขียนมันได้อีกเรื่อยๆ ตราบเท่าที่คุณเกิดไอเดียขึ้นมาในหัวว่า มันยังมีบางอย่างที่ยังไม่ได้เขียน และเป็นประเด็นที่คุณอยากให้คนอื่นได้รับรู้
ไอเดียจะมาไม่ยั้ง ถ้าคุณเขียนในสิ่งที่คุณรัก และมันจะเป็นแรงบันดาลใจไม่รู้จบให้กับคุณ
02 หาเพื่อนๆ บล็อกเกอร์ทั้งหลายด้วยการคอมเมนต์อย่างจริงใจ
นอกจากคุณจะเขียนบทความชั้นดีแล้ว คุณยังต้องมีเพื่อนชั้นดีด้วย มีบล็อกเกอร์หลายคนทีเดียว ที่สร้างบล็อกชั้นดีออกมาและน่าไปคบหาด้วย ถ้าคุณอยากให้บล็อกของตนเป็นบล็อกชั้นดีทัดเทียม ก็สมควรอย่างยิ่งที่จะมีบล็อกเพื่อนๆ ชั้นดีเช่นกัน การคบเพื่อนเหล่านี้ไม่จำเป็นต้องไปขอแลกลิงก์ เพราะบล็อกชั้นดี คนขอแลกลิงก์เยอะแยะมากมาย เขาคงลิงก์ให้ไม่หมด แถมไม่รู้จะใช้อะไรมาตัดสินดีว่าจะลิงก์ให้หรือไม่ ลำบากใจเขาเปล่าๆ ที่ดีที่สุด ก็คือ คอมเมนต์ลงในบล็อกของเขาเหล่านั้นนั่นแหละครับ
แต่การไปคอมเมนต์เขาอย่างมั่วๆ ซั่วๆ คุณจะโดนเจ้าของเขม่นและไม่คบคุณเอาได้ การไปเยี่ยมเยือนและคอมเมนต์อย่างตั้งใจอันแสดงให้เห็นว่า คุณตั้งใจอ่าน และกลั่นออกมาเป็นคอมเมนต์ที่แสดงถึงความตั้งใจนั้น จึงเป็นเรื่องที่ควรกระทำ นอกจากจะได้ลิงก์กลับมาจากบล็อกชั้นดีแล้ว คุณยังอาจได้คนหน้าใหม่ๆ เข้ามาเยี่ยมเยือนบล็อกคุณอีกด้วย
ถ้าคุณเขียนบอกว่าหนังเรื่องนั้น “เข้าฉายไปแล้ว” แต่มีคนมาคอมเมนต์ว่า “หนังเข้าฉายเมืองไทยด้วยเหรอ?” คุณจะรู้สึกอย่างไรครับ
03 เขียนถึงแล้ว เขียนถึงอีก จะเป็นไรไป
อย่างที่เอ่ยถึงในข้อแรก แรงบันดาลใจที่มีไม่ยั้ง จะทำให้เราสร้างบทความได้ไม่รู้หมด บางครั้งเรื่องเดียว ถูกขยายเป็นหลายบทความได้ โดยบทความหลักก็ยังอยู่ บทความย่อยก็เกิดใหม่ด้วยเนื้อหาที่ไม่ซ้ำกับบทความหลัก หรือซ้ำก็ให้น้อยที่สุด คุณคงไม่เบื่อที่จะเขียนถึงสิ่งที่คุณรัก ใช่มั้ยครับ?
สิ่งหนึ่งที่ต้องไม่ลืมก็คือ เมื่อเขียนถึงสิ่งที่มีจุดร่วมกัน ก็ควรจะลิงก์เข้าหากันด้วยนะครับ
04 เขียนยาวๆ เนื้อหาแน่นๆ ทำไมจะไม่ได้ ก็คุณรักสิ่งที่เขียนไม่ใช่หรือ
เรื่องนี้ แต่ละคนก็อาจจะคิดแตกต่างกันไป และบางคนก็มีแนวทางเป็นของตนเอง แต่แนวทางของผมก็คือ ผมเป็นคนชอบเขียน การเขียนเป็นความสุข การได้นั่งหาข้อมูลของสิ่งที่จะเขียนก็เป็นความสุขเช่นกัน ในเมื่อ Google ชอบในตัวอักษร มันก็ตรงกับที่ผมชอบเขียนอย่างพอดิบพอดี การใส่เนื้อหาไปไม่ยั้ง จะยิ่งมีแต่ตัวอักษร ข้อมูล คีย์เวิร์ด ผสมผเสปนเปรวมเป็นเนื้อเดียว ไม่ต้องตั้งใจยัดคีย์เวิร์ดซ้ำๆ ลงไป คุณก็มีเนื้อหามากพอ ที่จะทำให้พี่กูท่านรู้ว่า บทความของคุณปึ้กเพียงใดแล้วนี่
การเขียนยาวๆ อาจจะต้องใช้เวลานานในการเขียน แต่มันก็แสดงถึง พลังอันยิ่งใหญ่ของคอนเทนต์บนบล็อกที่จะส่งไปถึง Google ไม่ใช่หรือ?
05 อย่าไปแคร์กับเวลา ถ้าคุณรักจะเขียนถึงซะอย่าง มันก็ชิลล์
อย่างที่รู้กัน บล็อกใดจะเด่นดัง จนเสิร์ชเอนจิ้นยักษ์ของโลกต้องหันมามอง และให้คะแนนพิศวาสกับคุณ อาจจะต้องมีอายุที่ยืนยาวกว่าชาวบ้านอยู่สักหน่อย แต่คุณจะใส่ใจทำไม เมื่อคุณเขียนสิ่งที่รัก บล็อกก็มักจะอยู่ยาว ไม่ใช่บล็อกที่สร้างมาเพื่อเรื่องที่ประเดี๋ยวประด๋าวสักหน่อย บล็อกคุณใช่เป็นประเภท “อยู่ๆ ก็มา อยู่ๆ ก็หายไป” เสียเมื่อไหร่ ถ้าข้อมูลสดใหม่ หรือไม่เคยมีใครเขียน มันก็ติดอันดับอยู่ดีไม่ใช่หรือ
ส่วนเวลาของการเขียนที่อาจจะเนิ่นนานต่อ 1 บทความ มันก็น่าจะคุ้ม ถ้าจะมีออกมาเพียงเดือนละไม่กี่บท แต่ทุกบทเนื้อหาดี เด่น โดน มันก็ติด “ชิมิ”
06 แก้ไขเนื้อหาเดิม เพิ่มเติมข้อมูลบ้าง ก็ทุกอย่าง คือสิ่งที่คุณรักทั้งนั้นนี่
นอกจากจะนั่งสาละวนอยู่กับการเขียนเรื่องใหม่ๆ ที่ใจอยากเขียนแล้ว หันกลับมามอง เรื่องเดิมๆ ที่เคยคุ้นตาดูบ้างก็คงจะดี มีข้อมูลใหม่ๆ ลิงก์ไหนเสีย คลิปไหนเจ๊ง เช็คดูสักหน่อย ข้อมูลที่สดใหม่ตลอดเวลา จะทำให้ความสำคัญของบทความนั้นยังคงเป็นหนึ่งเหนือใครอยู่ได้นานๆ บางครั้งบางที ถูกย้ายเซิร์ฟเวอร์ อักษรบางตัวผิดเพี้ยน เวียนกลับไปเช็คบ้าง อาจจะพบว่า บางสิ่งต้องปรับต้องแก้ ก็ทำเสีย อะไรที่เทพอยู่แล้ว ก็ยิ่งเหนือเทพ
อาจจะดูเป็นเรื่องยุ่งยาก แต่ถ้ารักมันมาก ก็อยู่กับทั้งวันโดยไม่เหนื่อย ไม่เบื่อ เลยเชียวนะ
07 ใส่ลิงก์หาตัวเองเสียบ้าง ถึงจะถูกขโมยก็ยังได้ลิงก์กลับคืน
ของดีๆ ใครๆ ก็อยากได้ แต่คนไทยหลายคนขี้เกียจสร้างของดีด้วยตนเอง ประกอบกับสังคมไม่ค่อยสอนให้คนฉลาดรู้จักขยัน แต่ดันสอนให้หัดโกง บทความที่ตั้งใจเขียนมากับมือ มักไปตกอยู่ในบล็อกของคนอื่นอย่างง่ายดาย สิ่งที่คุณทำได้ก็คือ ใส่รูปภาพประกอบที่คุณสร้างหรือถ่ายขึ้นมา ใส่ลายน้ำลงไปบ้าง แม้จะไม่ช่วยอะไรมากนักกับพวกขี้โกงที่รู้จักใช้เครื่องมือก็ตาม เมื่อวางรูปลงไปแล้ว ก็ใส่ลิงก์ลงไปด้วย ถึงจะโดนก็อปไป ก็ยังได้ลิงก์กลับคืนมาบ้าง หากหัวขโมยแอบอิงอยู่ในเว็บใหญ่ มันก็ไม่เลวร้ายนักใช่ไหม หากเราจะได้คะแนนดีๆ จากคนเลวๆ
สิ่งหนึ่งที่ต้องทำใจก็คือ ไม่ว่าจะทำยังไง ถ้าคนมันจะลบลิงก์เรา มันก็คงจะทำได้อยู่ดี ก็ขอให้คิดเสียว่า “ของมันดี คนเลวมันก็อยากได้ เป็นเรื่องธรรมดา…”
จะเห็นว่า มันไม่ยากหรอก ถ้าจะฝันถึงว่า วันนึง บล็อกคุณจะขึ้นอันดับต้นๆ หรือเป็นมือวางอันดับ 1 อยู่ในคีย์เวิร์ดนั้นนานๆ สิ่งสำคัญ คือ คุณต้องหาทางของบล็อกของคุณให้เจอ คุณต้องค้นหาความรักความชอบ และความหลงใหลของตัวคุณเองให้เจอ
ทิ้งท้าย คงต้องให้คุณถามตัวเองก่อน ว่า
คุณรักที่จะเขียนบล็อกของคุณจริงๆ หรือเปล่า?
