‘Cross Game’ เป็นหนังสือการ์ตูนเล่มล่าสุดในครอบครองของผม ผลงานในปี 2005 ของ อ.อาดาจิ มิซึรุ นักเขียนการ์ตูนรุ่นเก๋าที่ยังอยู่ยงคงกระพันมาจนถึงทุกวันนี้
รู้สึกตัวว่า มันนานมากแล้ว ที่ไม่ได้หยิบหนังสือการ์ตูนมาเขียนถึงกันเลย นั่นก็เพราะผมเป็นพวกที่อ่านการ์ตูนน้อยกว่าคนอื่นเขานั่นเอง หนังสือการ์ตูนเป็นหนังสือจำพวกที่เสพง่าย อ่านจบไว ส่วนใหญ่ ผมไม่ค่อยได้หยิบเล่มเก่าๆ มาอ่านซ้ำ ถ้ามีโอกาส ผมมักจะใช้วิธีหยิบยืมจากเพื่อนฝูงมากกว่า พอไม่มีโอกาสเจอเพื่อนๆ เลย ไม่ค่อยได้อ่าน แต่วันนี้ ผมซื้อมาอ่านเองครับ ด้วยความชอบส่วนตัวเลยนะเนี่ย
แม้วิบูลย์กิจเพิ่งจะรวมเล่มออกมาเพียง 2 เล่มแรก แต่ก็เล่นเอาผมติดใจเสียแล้ว
การ์ตูนของอาดาจิโดนใจผมเสมอ ไม่ว่าเรื่องไหน ไม่รู้ว่ามันไปกระตุ้นต่อมไหนของผมเข้าเหมือนกันนะ “ครอสเกม” (Cross Game) ก็อีกเรื่องหนึ่ง ที่หน้าตาตัวเอกยังคงเหมือนเรื่องที่ผ่านๆ มา น่าแปลกที่แกวาดเหมือนเดิม แต่คนก็ชอบกัน เหตุผลมันคงไม่ได้อยู่ที่ลายเส้นอย่างเดียวหรอก มันอยู่ที่โครงสร้างของเรื่อง กลวิธีการเล่าเรื่อง และความรู้สึกที่ออกมาในระหว่างอ่านมากกว่า ถ้าหลายคนจะชอบหนังของ GTH เพราะความ Feel Good การ์ตูนของอาดาจิ ก็คือการ์ตูนในแบบ Feel Good เช่นกัน
เรื่องเกิดขึ้นจากสองบ้านที่อยู่ไม่ไกลกันนัก บ้านหนึ่ง ชื่อ ซึกิชิมะแบ็ตติ้งเซ็นเตอร์ บ้านนี้ มีพ่อม่ายกับลูกสาว 4 คน อีกบ้านหนึ่ง ร้านคิตามูระสปอร์ต ร้านขายอุปกรณ์กีฬา พ่อแม่อยู่กันครบ มีลูกชายอยู่หนึ่งหน่อ สองบ้านนี้รู้จักกันมานาน ลูกๆ ก็รู้จักกันมานานเช่นกัน
เรื่องนี้ อาดาจิ เล่นกับตัวเลขและวันเกิดอีกครั้ง ร้านกาแฟที่อยู่ในแบ็ตติ้งเซ็นเตอร์นั้น มีชื่อมาจากพืชชนิดหนึ่ง ในตระกูลถั่ว มีต้นกำเนิดมาจากประเทศฮอลแลนด์ เข้าสู่ประเทศญี่ปุ่นครั้งแรกในสมัยเอโดะ ชื่อในภาษาญี่ปุ่น คือ ซึเมะคุสะ ว่ากันว่า ต้นที่มี 4 ใบจะนำพาความสุขมาให้
ครอบครัวนี้มีลูกสาว 4 คนพอดีเลย
ลูกสาว 4 คน อิจิโยะ (ม.ปลาย ปี 1), วาคาบะ (ป.5), อาโอบะ (ป.4) และ โมโมจิ (อนุบาล) มีอยู่คนหนึ่งที่เกิดวันเดียวกับลูกชายร้านคิตามูระสปอร์ต คิตามูระ โค เธอคือ ซึกิชิมะ วาคาบะ เด็กสาวที่น่ารักที่สุดในรุ่น เติบโตมาพร้อมกับโค สนิทกันจนน่าจะเรียกว่าแฟนได้ ความฝันของเธอคือการได้เห็น โค เติบโตเป็นนักเบสบอลระดับโคชิเอ็ง จากวันที่โคเป็นเพียงเด็กชายที่ไม่คิดเอาดีทางเบสบอล เขาได้ค้นพบพรสวรรค์ในตัวเอง ก็ได้วาคาบะนี่ล่ะที่เป็นแรงบันดาลใจตลอดมา
วาคาบะ ในเรื่องนั้นน่ารักมาก จนผมอ่านไป ก็นึกว่าตัวเองเป็น คิตามูระ โค ไปซะอย่างนั้น อินไปจนถึงขนาดที่น้ำตาซึมเมื่ออ่านไปถึงท้ายเล่มแรก ผมรู้สึกว่า อาดาจิ ทำหน้าที่ได้ดีมากในการสื่ออารมณ์ของตัวละคร จุดเล็กจุดน้อยที่เขาใส่เข้ามา ทำให้เราเข้าใจความคิดความรู้สึกของตัวละครได้แม้ไม่ต้องมีบทพูด นี่ล่ะ ผมถึงรักการ์ตูนของ อ.อาดาจิ
เหตุการณ์พลิกผันมักเกิดขึ้นเสมอในการ์ตูนของผู้ชายคนนี้ การโฆษณาแฝงก็มักเกิดขึ้นเสมอๆ อีกเช่นกัน หลายครั้งที่เขาหยิบเอาการ์ตูนเล่มเก่าๆ มาขายผ่านช่องใดช่องหนึ่งในหน้าหนังสือ เห็นแล้วก็อดขำไม่ได้
แน่นอนแล้วว่า นางเอกของเรื่อง คือ อาโอบะ เธอโตขึ้นและหน้าตาน่ารักเหมือนอย่างนางเอกทุกเรื่องของอาดาจิ แม้เธอจะเกลียดโคเข้ากระดูกดำ แต่เบสบอลจะทำให้ทั้งสองคนรักกันได้หรือไม่
ติดตามได้ในการ์ตูนเรื่องนี้ ‘Cross Game’
