รีวิวหนัง Teenage Mutant Ninja Turtles: Mutant Mayhem | เต่านินจา โกลาหลกลายพันธุ์

ไม่บอกก็รู้ว่า เต่านินจา คือคาแรกเตอร์ที่ประสบความสำเร็จอย่างมาก เพราะมันมีทั้ง หนังสือการ์ตูน รายการการ์ตูนทางทีวี ของเล่น วิดีโอเกม และมีหนังออกมาถึง 6 เรื่องด้วยกัน ถึงวันนี้ เต่านินจาก็ยังมีตัวตนต่อเนื่อง และล่าสุด ก็มีภาคใหม่ ‘Teenage Mutant Ninja Turtles: Mutant Mayhem’ ชื่อไทย ‘เต่านินจา โกลาหลกลายพันธุ์’ คราวนี้เป็นหนังแอนิเมชันที่หนึ่งในผู้อำนวยการสร้างเป็น เซธ โรเกน

หลังเคยมีการสร้างเป็นภาพยนตร์คนแสดงผสมผสานซีจีไปเมื่อปี 2014 คราวนี้ มันถูกเล่าในแบบแอนิเมชันกันบ้าง โดยมีการปรับแต่งภาพให้ดูเหมือนการ์ตูนวาดมือ เรื่องราวที่สี่เต่าวัยรุ่นที่ถูกสารบางอย่างทำให้กลายพันธุ์และต้องใช้ชีวิตอย่างหลบซ่อนในเมืองใหญ่ หนังเรื่องนี้ สร้างจากคาแรกเตอร์เต่านินจาของ ปีเตอร์ แลร์ด และ เควิน อีสต์แมน โดยเป็นบทภาพยนตร์ที่ร่วมกันเขียนหลายคน ทั้ง เซธ โรเกน, อีวาน โกลด์เบิร์ก, เจฟฟ์ โรว์, แดน เฮอร์นันเดซ และ เบนจิ สามิท

หน้าที่กำกับเป็นของ เจฟฟ์ โรว์ กำกับ และมี ไคเลอร์ สเปียร์ส เป็นผู้กำกับร่วม

เรื่องย่อหนัง ‘Teenage Mutant Ninja Turtles: Mutant Mayhem’

เต่าในนินจาในภาคนี้ จะเล่าเรื่องราวของ 4 พี่น้องเต่าที่เติบโตอยู่ในท่อน้ำใต้ดินเมืองนิวยอร์ก ไมเคิลแองเจโล (พากย์เสียงโดย Shamon Brown Jr. จากซีรีส์เรื่อง ‘The Chi’), ลีโอนาร์โด (พากย์เสียงโดย Nicolas Cantu จากแอนิเมชันซีรีส์เรื่อง ‘Skull Island’), โดนาเทลโล (พากย์เสียงโดย Micah Abbey จากซีรีส์เรื่อง ‘Cousins for Life’) และ ราฟาเอล (พากย์เสียงโดย Brady Noon จากหนังเรื่อง ‘Good Boys’) จนตอนนี้ พวกเขาเป็นวัยรุ่นที่มีความรู้สึกอยากได้รับการยอมรับ อยากเป็นส่วนหนึ่งของสังคม

แล้ววันหนึ่ง พวกเขาก็ได้พบกับเพื่อนใหม่ที่เป็นมนุษย์ปกติ เอพริล โอนีล (Ayo Edebiri จากหนังเรื่อง ‘Spider-Man: Across the Spider-Verse’ และซีรีส์เรื่อง ‘The Bear’) ที่ยอมรับในตัวพวกเขา

แต่เมืองนี้กำลังเผชิญหน้ากับวายร้ายที่เป็นสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์เหมือนกับพวกเขา ซูเปอร์ฟลาย (พากย์เสียงโดย Ice Cube จากหนังเรื่อง ‘Ride Along 2’ และ ‘xXx: Return of Xander Cage’) แมลงวันบินได้ที่ได้รับสารบางอย่างจนกลายพันธุ์มาเช่นกัน เขาคือคนที่รวบรวมพลพรรคผู้กลายพันธุ์ไว้มากมายและคิดการณ์ใหญ่ เหล่าพี่น้องเต่าจึงต้องเริ่มออกปฏิบัติการหาญกล้ากอบกู้ความยุ่งเหยิงที่จะเกิดจากซูเปอร์ฟลายและพรรคพวก พร้อมๆ กับเอาชนะหัวใจชาวนิวยอร์ก

รีวิวหนัง ‘เต่านินจา โกลาหลกลายพันธุ์’

อันที่จริง หนังเขาก็เล่าดีนะ เล่าไปถึงต้นตอการถือกำเนิดของสี่เต่าพี่น้อง ว่าพวกเขากลายพันธุ์และกลายเป็นเต่านินจาได้ยังไง แม้ไม่เคยติดตามเรื่องพวกเขามาก่อนก็สามารถเข้าใจเรื่องได้ พวกเขาเกิดมาจากสารที่หลุดออกมาจากแล็บทดลอง เติบโตในท่อน้ำทิ้งใต้เมืองใหญ่ และมีมนุษย์หนูเป็นพ่อที่เกลียดกลัวมนุษย์ ทั้งปลูกฝังให้พวกเขาอยู่ไกลจากมนุษย์

แต่พวกเขาเอง ก็เฝ้ามองชีวิตความเป็นอยู่ของมนุษย์ปกติอยู่ตลอดมา ทั้งเฝ้าฝันหาการยอมรับอยู่ไม่ขาด

หนังมันเล่าถึงความเป็นวัยรุ่นที่ทั้งกำลังค้นหาตัวตนและเสาะแสวงหาการยอมรับของคนในสังคม เต่านินจาที่โตขึ้นมาเป็นวัยรุ่น ชีวิตช่วงที่ผ่านมา ได้แต่อยู่อย่างหลบซ่อน หลีกเร้นจากเหล่ามนุษย์ อยู่รอดด้วยการขโมยของไปวันๆ แต่ก็ยังชอบแอบพ่อไปดูหนัง อยากมีแฟน อยากไปงานพรอม พูดง่ายๆ ว่าอยากมีชีวิตเหมือนอย่างคนปกติ แต่ติดที่พวกเขาเป็นตัวประหลาดที่ไม่เคยมีวันได้รับการยอมรับ สิ่งที่พวกเขาคิดออกคือ การสร้างความดีด้วยการเป็นฮีโร่ช่วยเหลือผู้คน (ซึ่งก็ไม่รู้ว่า มันต้องทำแค่ไหนกัน ถึงจะได้รับการยอมรับจากทุกคนบนโลก)

ขณะเดียวกัน มันก็พูดถึง เหล่ามนุษย์กลายพันธุ์ที่มีต้นกำเนิดเหมือนๆ กัน แต่พวกเขาคิดต่างออกไป มองว่า มนุษย์กลายพันธุ์คงไม่มีวันอยู่ร่วมกับมนุษย์ปกติได้หรอก เพราะฉะนั้น ต้องกำจัดและยึดครอง

เต่านินจาเวอร์ชั่นนี้มีความเป็นทีนเอจค่อนข้างสูง พวกเขาต้องลองผิดลองถูก พบเจอความพลาดพลั้ง เก็บเป็นบทเรียนเพื่อแก้ไข สร้างเสน่ห์ในแบบของตนเอง ที่ไม่จำเป็นต้องหล่อสวยก็ทำให้ผู้คนรักได้

แต่แว้บแรกที่รู้สึกได้เลย คือ สไตล์ของานภาพ มีมันความดิบปะปนอยู่ในนั้น เหมือนการเริ่มสร้างจากแอนิเมชันจากคอมพิวเตอร์ปกติ แล้วเอามาแต่งเติมให้เหมือนการ์ตูนที่วาดด้วยมือ ละเลงสีให้ดูหยาบๆ ขึ้น ซึ่งถือเป็นสไตล์ที่ดูเท่ไม่เบา แว้บต่อมา ก็คือ เสียงพากย์ที่หลายเสียงฟังคุ้นหูมากแต่ตอนดูอาจจะนึกไม่ออกว่าเสียงใคร (จนพบเครดิตจึงได้ร้องอ๋อ)

เมื่อบวกเขากับดนตรีประกอบที่คัดมาอย่างดี เข้ากับงานภาพดี มีความฮิปฮอปที่เป็นดนตรีของคนผิวดำที่ก็มีความเป็นคนนอกในหมู่ชนผิวขาวในอเมริกา มันเลยกลายเป็นความลงตัวเกินคาด จนอาจเรียกได้ว่า นี่คือ ของดีที่หลายคนอาจไม่เคยเหลียวมอง

แอนิเมชันเรื่องนี้ มาพร้อมมุกฮาที่เอาหลายสิ่งฮิตกันมาแซวจนขำกลิ้ง บวกกับฉากแอ็คชั่นเฟี้ยวๆ สไตล์ภาพอาร์ทๆ กลายเป็นความโดดเด่นที่ไม่ซ้ำแนวใคร

แม้ว่า บางมุมระหว่างดูหนังเต่านินจาภาคนี้ไป ก็รู้สึกแอบเศร้า ลองนึกภาพดู ถ้าพวกเขาหน้าตาแบบนั้น เดินอยู่ท่ามกลางฝูงชน คงมีแต่คนทำท่าทีรังเกียจและขับไล่ คนที่แตกต่างอยากจะเข้าสังคม ต้องแสดงความดีงามให้เห็นเสียก่อน ไม่งั้นก็จะกลายเป็นคนที่สังคมแสดงท่าทีรังเกียจอยู่ร่ำไป

รายละเอียดเกี่ยวกับหนัง